To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
WPROWADZENIE DO PROBLEMATYKI PRAWA CYWILNEGO
(pojęcie, przedmiot, zakres i struktura prawa cywilnego)
Prawo cywilne jest gałęzią prawa prywatnego, której przedmiotem regulacji są głównie stosunki o charakterze majątkowym, a także niemajątkowym pomiędzy równorzędnymi podmiotami (osobami fizycznymi, osobami prawnymi i tzw. „ułomnymi” osobami prawnymi), które to podmioty charakteryzuje w stosunkach cywilnoprawnych autonomia woli.
Prawo cywilne jest w Polsce prawem skodyfikowanym - podstawowym źródłem prawa cywilnego jest bowiem Kodeks cywilny - ustawa z dnia 23 kwietnia 1964, obowiązująca od 1 stycznia 1965.
Normy prawa cywilnego wyróżniają się spośród innych norm prawnych zwłaszcza tym, że regulują stosunki między autonomicznymi podmiotami. Oznacza to, że nie występuje charakterystyczny dla prawa publicznego stosunek podporządkowania jednego podmiotu innemu podmiotowi. Ze stosunków cywilnoprawnych wynika więc zasada autonomiczności podmiotów, która oznacza, iż samodzielnie kształtują one relacje między sobą.
Przedmiotem regulacji cywilnoprawnej są następujące stosunki społeczne:
stosunki majątkowe mające za przedmiot interes natury ekonomicznej, do których należą:
stosunki własnościowe w szerokim tego słowa znaczeniu, dotyczące korzystania z rzeczy i innych dóbr (np. własność, użytkowanie i inne);
stosunki polegające na wymianie dóbr i usług (np. sprzedaż, zamiana, darowizna).
stosunki niemajątkowe mające za przedmiot dobra nie przedstawiające bezpośredniej wartości ekonomicznej (np. dobra osobiste człowieka, jak zdrowie, wolność, prywatność itp.).
Prawo cywilne można podzielić na następujące działy:
część ogólna - dotyczącą zasad oraz instytucji wspólnych całemu prawu cywilnemu; prawo rzeczowe - zawierające normy prawa regulujące prawa majątkowe o charakterze bezwzględnym, skuteczne erga omnes (wobec wszystkich), a odnoszące się do rzeczy; prawo zobowiązań - zawierające normy prawa regulujące prawa majątkowe o charakterze względnym, skuteczne wobec indywidualnie oznaczonych podmiotów; podzielone na część ogólną i szczegółową;
prawo spadkowe - zawierające normy prawne dotyczące przejścia majątku po zmarłym na inne podmioty prawa; prawo rodzinne - reguluje stosunki majątkowe i niemajątkowe między małżonkami, rodzicami i dziećmi, oraz innymi krewnymi i powinowatymi (uregulowane w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym z 1964r.);
prawo własności intelektualnej i przemysłowej - zwane prawem na dobrach niematerialnych, które reguluje majątkowe i niemajątkowe prawa podmiotowe do oryginalnego, niematerialnego wytworu umysłu ludzkiego (utworu, wynalazku, wzoru użytkowego, projektu racjonalizatorskiego itp.);
(…)
… i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę), do którego w kwestiach nieunormowanych w KP stosuje się odpowiednio - na mocy art. 300 KP - a nie wprost przepisy KC; prawo pracy zawiera także szereg norm o charakterze publicznoprawnym; Najważniejsze zasady prawa cywilnego:
Zasada uznania i ochrony osobowości każdego człowieka w równej mierze (zdolność prawna i ochrona dóbr osobistych);
Zasada pełnej i równej ochrony mienia (zwłaszcza prawa własności);
Zakaz nadużywania prawa podmiotowego (art. 5 KC);
Zasada autonomii woli i związania z nią zasada swobody umów (art. 3531KC);
Zasada ochrony zaufania i interesu słabszej strony (zwłaszcza konsumenta, osoby trzeciej w dobrej wierze);
Zasada cywilnej odpowiedzialności za długi (całym majątkiem a nie osobiście) i za szkodę (każda szkoda powinna być naprawiona przez przywrócenia stanu poprzedniego lub zapłatę odszkodowania).
W doktrynie nie ma zgodności co do tego, czy prawo pracy ma status samodzielnej gałęzi prawa; niektórzy autorzy nadal bowiem uznają je za część (dział) prawa cywilnego (podobnie zresztą jak prawo spółdzielcze czy prawo rolne). Tak np. Z. Radwański.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)