Wirusy od dawna towarzyszą ssakom i innym zwierzętom. Przykład stanowią herpeswirusy, izolowane zarówno od ssaków, jak i od ryb oraz ptaków, występujące od co najmniej 200 mln lat i atakujące człowieka od początków istnienia gatunku. Inne wirusy pojawiły się w populacji ludzi stosunkowo niedawno, na skutek zmian w rolnictwie (wykorzystanie zwierząt domowych), dynamiki populacji (urbanizacja), migracji ludzi i zmian w środowisku naturalnym. Przykładem takich wirusów jest wirus odry i HIV1.
W dawnych czasach ludzie byli nie tylko świadomi efektów, jakie wywołuje zakażenie wirusem, ale (w niektórych przypadkach) prowadzili także badania nad przyczyną i zapobieganiem chorobie wirusowej.
Prawdopodobnie pierwszy zapis dotyczący choroby wirusowej znajduje się na powstałym ok. 3700 r. p.n.e. hieroglifie z Memfis (stolica starożytnego Egiptu), przedstawiającym kapłana świątyni (zwanego Rumą) u którego widać typowe objawy kliniczne - paraliż na tle poliomielitis.
Zmumifikowane ciało faraona Siptaha, rządzącego Egiptem w latach 1200-1193 p.n.e. i zmarłego nagle w wieku ok. 20 lat, znajdowało się w grobie w Dolinie Królów do czasu, kiedy grób został otwarty w 1905 r. Lewa noga mumii była w zaniku, a stopa sztywno wyciągnięta, przypominająca końskie kopyto. Wskazuje to na paraliż, będący klasycznym objawem polio.
Podejrzewa się również, że faraon Ramzes V, który zmarł w 1196 r. p.n.e., chorował na ospę - podobieństwo grudek na twarzy mumii i współczesnego pacjenta.
Ok. 1000 r. p.n.e. ospa występowała endemicznie w Chinach. W celu walki z chorobą rozpoczęto praktykowanie wariolizacji. Zabieg ten, polegający na wdychaniu wysuszonych krost ospowych (lub w późniejszej modyfikacji na inokulacji ropy ze zmian do sakryfikowanej skóry przedramienia dzieci) wprowadzono po tym, gdy zaczęto kojarzyć, że ludzie przeżywający wybuchy ospy są chronieni przed następną infekcją.
W XVI i XVII w. ospa zabiła cesarzy Japonii i Birmy, jak również królów i królowe w Europie. W efekcie upadały dynastie, zmieniali się panujący nad krajami i ich sojusznicy(…).
Wcześniejszy zwycięski podbój imperium meksykańskich Azteków i peruwiańskich Inków przez garstkę hiszpańskich konkwistadorów pod wodzą Hernando Cortesa i Franciska Pizarro w dużej mierze wynikał z epidemii ospy i odry, która zdziesiątkowała rdzennych obrońców.
Większość konkwistadorów zetknęła się z wirusem w Europie, co wywołało u nich odporność na zakażenie; mieszkańcy Nowego Świata byli natomiast zupełnie wrażliwi. Nie ulega wątpliwości, że za zwycięstwem Hiszpanów nie stała ani ich oczywista techniczna przewaga, ani ujarzmione plemiona Azteków czy Inków sprzymierzone z Hiszpanami, ani wiara Azteków w to, że Quetzalcoatl (aztecki bóg życia i mądrości) czy inni bogowie mogą zniszczyć miejscową ludność. Historia potwierdza, że na początku Aztekowie podburzeni przez swoich przywódców do walki, zaatakowali i podbili Hiszpanów. Jednakże, gdy doprowadzili pojmanych konkwistadorów do miejsca, gdzie dziś znajduje się Mexico City, wybuchła epidemia ospy zabijając wielu Azteków.
(…)
… nie mogą być używane do przygotowywania szczepionek do podawania ludziom i zwierzętom.
Hodowle limfocytów
Prawidłowe dojrzałe limfocyty nie mogą być utrzymanie w hodowli bez specjalnych zabiegów. Jednak limfocyty B po zakażeniu wirusem Epsteina-Barr EBV dzielą się w nieskończoność. Ta cecha znana jako immortalizacja jest przykładem transformacji Komorek przez wirus i może być użyta jako marker izolacji EBV. Limfocyty…
…. Postulaty Kocha (w modyfikacji Rivers'a dla chorób wirusowych):
Izolować wirus od chorego zwierzęcia
Namnożyć go na gospodarzu zakażonym doświadczalnie lub na jego komórkach
Wykazać, że dany czynnik jest czynnikiem przesączalnym ( tylko wirusy)
Odtworzyć podobną chorobę u gospodarzy naturalnych lub innych zwierząt
Reizolować wirusa
Następnie Pasteur pracował intensywnie nad wścieklizną. Uważał…
… Pasteura w roku 1881 systematycznych badań na zwierzętach laboratoryjnych. Pasteur jako pierwszy użył myszy do swych doświadczeń z wirusem wścieklizny. Wprowadził także nową, eksperymentalną drogę zakażenia podając wirus do tkanki docelowej dla wirusa (mózg). Ponadto wykazał on, że wielokrotne przenoszenie wirusa z jednego zwierzęcia na następne osobniki powoduje osłabienie chorobotwórczego działania…
… organizmu nie stanowią odpowiedniego podłoża biologicznego dla wirusa).
Białe myszy - używane są do badań: toga wirusów, wirusów grypy, wirusów białaczek mysich, wirusa ospy, herpeswirusów, wirusa wścieklizny, produkcji surowic odpornościowych przeciw wirusom Coxackie A i B
Króliki - herpeswirusy, poxwirusy (próba Paula), wirus wścieklizny, produkcja surowic odpornościowych, źródło komórek do sporządzania…
…, źrodło komórek do hodowli
Świnki morskie - wirus pryszczycy, źrodło dopełniacza, produkcja surowic odpornościowych
Zakażanie zwierząt doświadczalnych odbywa się głównie drogami naturalnymi lub podskórnie, dożylnie, domózgowo (wirus wścieklizny), śródskórnie, co daje resorbcję antygenu, dootrzewnowo.
Dalszy postęp badań był wynikiem prac Waltera Reed'a nad pierwszym poznanym wirusem człowieka - wirusem…
… jest zastępowane podłożem utrzymującym, zawierającym tylko 2-5% surowicy, co pozwala na niewielkie namnażanie lub powoduje brak namnażania się komórek. Pierwotne hodowle komórkowe
Tkankę płodową lub od osobnika dorosłego pobiera się aseptycznie, następnie rozdrabnia się na małe kawałki wielkości ok. 2 mm3. Inkubacja z trypsyną przez 30 min powoduje oddzielanie się pojedynczych Komorek od tkanki. Komórki są następnie odwirowane w celu usunięcia nadmiaru trypsyny, zawieszane w podłożu hodowlanym i inkubowane w temp. 37 w szklanych lub plastykowych probówkach z korkami. Probówki z hodowlami są często inkubowane w wolno obracającym się aparacie, co pozwala na wystawienie komórek w probówce na działanie środowiska gazowego i płynnego.
Takie hodowle są na początku mieszaniną komórek fibro blastycznych…
… do produkcji szczepionki przeciw różyczce, fibroblasty zarodka kury do produkcji szczepionki przeciw odrze, a komórki nerki małpy do produkcji szczepionki przeciw polio. Półciągłe linie komórkowe
Takie komórki wywodzą się z płodowej tkanki ludzkiej lub zwierzęcej. Mają one prawidłowy kariotyp diploidalny i dlatego mogą być użyte do produkcji szczepionek. Niektóre linie są także używane do diagnostyki…
… T będą rosnąć w obecności limfokininy, interleukiny 2 (IL-2) poprzednio znanej jako czynnik wzrostu komórek T. To odkrycie okazało się niezbędne do badania ludzkich retrowirusów (HIV i HTLV), które mogą namnażać się w tych hodowlach z tworzeniem komórek olbrzymich zespólni.
Zmiany cytopatyczne
Po zakażeniu wirusem warstwa komórek jest obserwowana codziennie w kierunku zmian cytopatycznych (CPE…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)