Krzywe obojętności konsumenta

Konsument dokonując wyborów ekonomicznych na rynku w ramach własnych

możliwości finansowych (oznacza poziom cen produktów oferowanych na rynku do

sprzedaży oraz budżet konsumenta) kieruje się indywidualnymi preferencjami, czyli

przepisuje różne znaczenie poszczególnym kombinacjom dóbr i usług. Tym samym

kombinacje te przedstawiają dla konsumenta różny stopień użyteczności całkowitej,

przy czym niektóre z nich mają użyteczność jednakową .

Przyjmujemy, że nasze potrzeby ograniczają się tylko do soku jabłkowego i soku

pomarańczowego oraz działamy racjonalnie, czyli preferujemy większą ilość danego

dobra nad jego ilością mniejszą – spożywanie większej ilości danego rodzaju soku daje

nam większą satysfakcję, niż spożywanie ilości mniejszej.

Spośród przedstawionych możliwych kombinacji na ogół wybierzemy ten punkt,

który leży najdalej od początku układu. On bowiem gwarantuje otrzymanie największych

ilości soku jabłkowego i pomarańczowego.

• Krzywe obojętności zawsze mają nachylenie ujemne, czyli w prawo na dół. Wynika to z

przyjętego założenia, że konsument na ogół wybiera taką kombinację dwóch dóbr,

która mu wyższy poziom całkowitej konsumpcji niż poziom niższy. Gdyby krzywa

obojętności miała nachylenie dodatnie to przesuwając się po niej w kierunku na lewo

w dół oznaczałoby, że konsument akceptuje coraz mniejszą konsumpcję obydwu

dóbr i wciąż jest to mu obojętne, czyli przedstawia dla niego jednakową

użyteczność. Prowadziłoby to do błędnego przekonania, że raz osiągnięty poziom

satysfakcji konsumenta można utrzymać na stałe, pomimo zmniejszenia przez niego

całkowitej konsumpcji

• Krzywe obojętności nie mogą się przecinać. Wynika to z zasady, że im dalej są one

położone na prawo od początku układu, tym punkty je tworzące mają wyższy

poziom całkowitej użyteczności. W przypadku przecięcia się krzywych obojętności

oznaczałoby to, że wszystkie kombinacje dwóch dóbr prezentowane przez punkty

tworzące te krzywe mają jednakową wartość dla konsumenta, co jest niezgodne z

wcześniej przyjętymi założeniami

• Ilość krzywych obojętności jest nieograniczona

• Krzywe obojętności są wypukłe w stosunku do początku układu współrzędnych.