Determinaty wyboru i efektywnści stylu kierowania

Kierownik , bez względu na preferowaną orientację swoich zachowań kierowniczych, jest zmuszony brać pod uwagę fakt złożoności i wielości czynników determinujących wybór i efektywność stylu kierowania. Styl kierownika jest wypadkową co najmniej trzech grup czynników: czynników po stronie kierownika, czynników po stronie podwładnych oraz czynników sytuacyjnych. Styl kierowania zależy przede wszystkim od przeszłości kierownika, jego cech osobowości, wiedzy, wyznawanego systemu wartości, wrażliwości na czynniki sytuacyjne, zdolności kierowniczych.

Wybór stylu kierowania wymaga analizy cech podwładnych. Decyzja – na przykład – o dopuszczeniu podwładnych do większego uczestnictwa w kierowaniu będzie łatwiejsza gdy podwładni • pragną niezależności i swobody działania,

• identyfikują się z celami organizacji,

• chcą przyjmować odpowiedzialność za podejmowanie decyzji,

• mają dostateczną wiedzę i doświadczenie, by sprawnie radzić

sobie z problemem,

• mają doświadczenie z poprzednimi przełożonymi, które powoduje,

że spodziewają się uczestniczącego stylu kierowania.

Brak spełnienia tych warunków, sprzyjać będzie wyborowi orientacji autokratycznej.

Ostatnia grupa czynników tkwi w sytuacji i są to: ograniczenia czasowe, styl preferowany w organizacji, rodzaj problemów, doświadczenia w zakresie współpracy, spójność kierowanego zespołu, tradycje i wartości, wielkość i lokalizacja jednostek roboczych, wymagania bezpieczeństwa. Wybór stylu kierowania jest wypadkową wskazanych powyżej determinant i każdy wybór ma charakter indywidualny, co oznacza, że każdy kierownik musi brać pod uwagę wielkość, złożoność i różnorodność interakcji zachodzących między wyróżnionymi czynnikami.