Pojęcie integracji. Formy integracji organizacji wg Kurnala. Integracja oznacza
1) scalanie wielu elementów w jedną całość, ale nie jest to jednak zwykłe sumowanie.
3)zgodność albo harmonijność
4) zwartość; elementy zintegrowane są silnie powiązane ze sobą jakąś więzią,
Na pojęcie integracji składa się więc obok scalania również harmonijność, zgodność, wewnętrzna spójność, zwartość, więź, siła przyciągania. Integracja nie oznacza natomiast ujednolicenia – przeciwnie właśnie dzięki różnorodności np. funkcji, elementy mogą się zintegrować w działaniu, a gdyby były jednolite osiągnięcie jedności byłoby niemożliwe. Różnicowanie jest warunkiem integracji. Integracja zatem nie oznacza jedności w sensie jednolitości, oznacza jednolitość w różnorodności. Integracja jest pojęciem stopniowalnym, można mówić o większej lub mniejszej integracji. Może być rozumiana bądź jako cecha jakiegoś układu elementów, bądź jako czynność
. Nas interesuje integracja społeczna, czyli integracja ludzi, to znaczy - ich ról, wzorów zachowań, postaw i interesów itp. Ponadto interesuje nas integracja społeczna nie w dowolnej zbiorowości ludzi lecz w organizacji. W odniesieniu do organizacji J.Kurnal wyróżnił dwie formy integracji:
Poziomy integracji wg Landeckera.
Innego podziału typów integracji społecznej dokonał na podstawie analizy teoretycznej tego pojęcia
W.S.Landecker
Wyróżnia cztery typy integracji społecznej:
1) Integracja kulturowa. Polega ona na zgodności zachowań jednostek z wzorami kulturowymi. W każdym zakładzie pracownicy pochodzą z różnych środowisk z których każde ma inne normy i wartości kulturowe. Aby dokonała się integracja pracownicy muszą uzgodnić swoje zachowania, przyjmując wspólne normy kulturowe. Proces nabywania przez członków zespołu pracowniczego w trakcie. wykonywania pracy umiejętności względnie zgodnego wartościowania jest więc procesem scalania
integracji wokół uznanych wartości, a równocześnie kształtowania poczucia podobieństwa i wspólnoty.
2) Integracja normatywna. Polega ona na zgodności zachowań jednostek z normami wytworzonymi przez grupy społeczne w organizacji. Są to specyficzne normy i wymagane wzorce zachowań narzucane jednostkom przez grupę lub organizację rozumianą jako system społeczny. Normy te mogą być formalne lub nieformalne.
3) Integracja funkcjonalna. Polega ona na zgodności zachowań jednostki z jej rolą organizacyjną oraz rolami innych uczestników organizacji. Zadania zawodowe powierzone poszczególnym pracownikom zgodnie z ich kwalifikacjami, zainteresowaniami i predyspozycjami sprawiają, że konieczne staje się uzgodnienie działań i zrozumienie znaczenia własnego wkładu w powodzenie całości społecznej. Integracja funkcjonalna uświadamia pracownikom ich wzajemną współzależność w procesie pracy.
4) Integracja komunikatywna. Polega ona na uzgodnieniu znaczeń nadawanych informacjom w danym systemie społecznym. Każda informacja jest społecznie definiowana, jeśli te definicje są uzgodnione w organizacji, to również reakcje na te informacje są podobne. Ludzie rozumieją się nawzajem.