Struktura uwarunkowań konfliktów społecznych

W makroskali społecznej obiektywne uwarunkowania są konieczne, aczkolwiek niewystarczające do wybuchu konfliktu. Natomiast w mikroskali społecznej obiektywne uwarunkowania nie są konieczne, bowiem niekiedy wystarczają tylko subiektywne uwarunkowania. Zarówno obiektywne jak i subiektywne uwarunkowania konfliktów społecznych odnoszą się do tego, co wywołuje sytuacje konfliktotwórcze oraz co stwarza przyczyny, powodujące to, że wspomniane sytuacje urzeczywistniają się w postaci określonych konfliktów.

Uwarunkowania te mogą mieć charakter:

- społeczny, gdy są one wynikiem rozmaitych przesłanek związanych np. ze złym funkcjonowaniem danej struktury społecznej;

- ekonomiczny, gdy wynikają np. z nierówności majątkowych i przeróżnych zagrożeń możliwych w sferze gospodarczej;

- polityczny, gdy są związane np. z udziałem w sprawowaniu władzy, z krytyka sposobu, w jakim jest ta władza sprawowana;

- ideologiczny, gdy są następstwem np. kolizji systemów wartości ideowych, moralnych, religijnych;

- kulturowych, spowodowanych przez istniejące różnice, jakie wynikają z nierównomiernego rozwoju cywilizacyjnego lub kulturalnego poszczególnych grup czy zbiorowości istniejących w danym społeczeństwie.

Typy przyczyn, które mogą powodować konflikty społeczne:

a. obiektywne, które mogą mieć np. charakter – strukturalny albo funkcjonalny,

b. subiektywne o charakterze racjonalnym albo irracjonalnym, ze względu na sposoby reagowania i zachowania ludzi.

Kiedy mówimy o subiektywnych uwarunkowaniach konfliktów, to trzeba wspomnieć również o znaczeniu popędów i motywów.

Do popędów zaliczamy, oprócz powszechnie znanych, opartych na podstawach fizjologicznych, jak np. głód, pragnienie, zmęczenie, także dążenia do realizacji celów homeostatycznych organizmu ludzkiego, takich jak unikanie np. skrajnych temperatur, natężenia dźwięków itp. Wśród motywów psychicznych istotną rolę odgrywają następujące: pragnienie bezpieczeństwa, społeczne aprobaty.