Definicja i rodzaje ratingu

Kolejnym kryterium różnicującym jest kwestia kosztów procedury ratingowej. Podczas gdy zewnętrzne agencje ratingowe pobierają opłaty w zamian za nadanie ratingu, w przypadku banków z reguły nie jest wymagana żadna bezpośrednia odpłatność. Koszty procedur są pośrednio uwzględnione w opłatach i warunkach kredytowych.

Jeśli chodzi o nakład czasu potrzebny na przeprowadzenie ratingu zewnętrznego, wynosi on do 90 dni w przypadku ratingu zewnętrznego. W analogicznym czasie analityk kredytowy rozpatruje od 30 do 70 wniosków kredytowych, co przekłada się na 3 do 7 dni potrzebnych na wydanie pojedynczej opinii przez bank.

Należy przy tym zaznaczyć, że w przypadku banku równolegle do bieżącej działalności bankowej ma miejsce ciągły monitoring klienta przez obserwację stanu jego konta.

Kolejna istotna różnica polega na okresie obowiązywania ratingu. Horyzont adekwatności ratingu bankowego ogranicza się z reguły do jednego roku (tzw. „point in time"), co odpowiada przepisom Basel II. W przypadku agencji ratingowych w regularnych odstępach czasu badane jest, czy nadany rating odpowiada aktualnym warunkom, czy jest on wciąż adekwatny.

Dodatkowo celem ratingu zewnętrznego jest wydanie oceny z uwzględnieniem przyszłych cyklów gospodarczych (tzw. „through the cycle"), która będzie stanowić podstawę do długookresowych decyzji inwestycyjnych.