Rating

Istnieją różne rodzaje i zagadnienia dotyczące ratingu.

O ratingu wewnętrznym mówi się wtedy, kiedy instytucja kredytowa w ramach badania zdolności kredytowej ocenia solidność potencjalnego kredytobiorcy i związanego z nim ryzyka kredytowego. W przeciwieństwie do ratingu zewnętrznego, rating bankowy jedynie w sporadycznych przypadkach komunikowany jest klientom banku. Najczęściej pozostaje on do wewnętrznej wiadomości banku i dlatego nazywany jest też ratingiem wewnętrznym.

Analogicznie wygląda to w przypadku kryteriów i metod oceny bankowej. Silniejsza niż dotychczas zależność warunków kredytowania od poziomu oceny ratingowej powinna wpłynąć w przyszłości na zwiększenie przejrzystości wewnętrznych metod oceny stosowanych przez banki.

Termin „rating zewnętrzny" odnosi się od oceny nadanej przez zewnętrzną i niezależną agencję ratingową. W tym przypadku samo przedsiębiorstwo jest inicjatorem procedury ratingowej, zlecając odpłatne przeprowadzenie ratingu odpowiedniej agencji. Agencja ratingowa jest w swojej ocenie niezależna i obiektywna, ponieważ z ocenianym przedsiębiorstwem nie łączą jej żadne powiązania, na przykład w postaci otwartej linii kredytowej.

Kontakt przedsiębiorstwa z agencją ratingową ogranicza się do nadania i monitoringu oceny ratingowej. Agencja ratingowa posiada kompetentną kadrę analityków o konkretnych specjalizacjach branżowych. Poza tym, przeprowadza badanie zdolności kredytowej przedsiębiorstwa za pomocą odpowiedniego modelu, dostosowanego do profilu przedsiębiorstwa i branży.

W sektorze bankowym – z uwagi na dużą liczbę klientów – zindywidualizowane podejście przy ocenie kredytowej jest znacznie ograniczone. Instytucje kredytowe korzystają dlatego w dużej mierze z silnie wystandaryzowanych narzędzi oceny. Ratingi bankowe bazują głównie na wartościach ilościowych ze sprawozdań finansowych oraz na krótkookresowych wskaźnikach bilansowych i są z tego względu, w porównaniu z ratingiem zewnętrznym, mniej zorientowane na przyszłość.

Credit-rating jest ważny dla rynku obligacji, ponieważ wpływa m.in. na stopę procentową. Ocena credit-ratingu wpływa również na decyzje kierownictwa podmiotu w momencie wyboru pomiędzy alternatywnymi źródłami dopływu kapitału. Kiedy ocena obniża się, oznacza to wyższy koszt pozyskania kapitału poprzez emisję obligacji. W efekcie zostanie wybrana emisja akcji lub obligacji zamiennych na akcje, sprzedaż aktywów albo zweryfikowany zostanie plan ekspansji na rynku.

Ponadto na portfele instytucjonalne z góry nakładane są pewne ograniczenia odnoszące się do jakości kredytowej posiadanych w portfelu aktywów. Limity co do jakości kredytowej budujących portfel komponentów nakładają ustawy oraz władze nadzorujące instytucje finansowe. W wielu instytucjach stosowane są dodatkowe ograniczenia mające zwiększać bezpieczeństwo (ograniczać ryzyko). Również inwestorzy indywidualni, inwestując na własny rachunek, powinni upewnić się, co dokładnie kupują i z jakim ryzykiem się to wiąże.