Uwaga

Berlyne, 1960, twierdzi, że odruch orientacyjny uzależniony jest od wystąpienia bodźców sygnałowych, które obejmują niespodziewaność, złożoność, niepewność, niespójność i konflikt. Odruch orientacyjny ulega wygaszeniu po kilku wystąpieniach jakiegoś bodźca, co znaczy, że zwiazany jest z pobieraniem nowych informacji.

 Indukcja ujemna (Pawłow) – polega na tym, że pobudzenie pojawiające się w pewnej okolicy kory mózgowej wywołuje hamowanie w okolicach sąsiednich, jednostka jest zatem mało wrażliwa na bodźce kierowane do tych hamowanych okolic. Dzięki indukcji ujemnej pobudzenie w korze mózgowej ma charakter zogniskowany a nie rozlany. (podobnie jak u Uchtomskiego – dominanta – wskutek pojawienia się dominanty nerwowej organizm koncentrował się na wykonywaniu jednej reakcji, a reakcje alternatywne były niemal całkowicie hamowane).

 Odruch orientacyjny jest fizjologicznym mechanizmem uwagi niespecyficznej, pojawiającej się przy kontakcie z nowymi bodźcami natomiast indukcja ujemna uruchamia uwagę specyficzną albo zogniskowaną.

 Aktywność układu siatkowatego - układ zbudowany z sieci włókien nerwowych, oplatających okolice podkorowe, odpowiedzialny za procesy 'zasilania'. Zawiera włókna pobudzające i hamujące, są różnego typu, noradrenergiczne, cholinergiczne, dopaminergiczne i serotonergiczne. Impulsy z nich pochodzące mają zróżnicowany wpływ na korę mózgową. Część wstępująca tego układu zlokalizowana jest w okolicach wzgórza, decyduje o wybiórczym pobudzeniu różnych okolic kory, a tym samym o uwrażliwieniu ośrodków poszczególnych zmysłów na odbiór specyficznych bodźców. Dzięki aktywności układu siatkowatego jesteśmy w jednym momencie wrażliwi na bodźce słuchowe a potem na np. wzrokowe.