Działalność Karola Libelta

Najważniejsze rozprawy Libelta z dziedziny oświaty:

· Szkoły dzieliły się na dwa stopnie elementarne i średnie.

· Szkoły elementarne: ich program nauczania zmierzał do przygotowania młodzieży wyłącznie do pracy rzemieślniczej, handlowej, fabrycznej lub rolniczej. Cel ten starano się osiągnąć zbyt szybko. We wszystkich klasach i na każdej lekcji szkoła elementarna kierowała się systematycznie zasad, aby nie rozwijać władz umysłowych uczniów, nie budzić ich wrażliwości na to co jest piękne, dobre, prawdziwe, lecz uczyć ich wszystkiego co będzie potrzebne w dalszym zawodzie.

· Szkoły średnie (gimnazja): „szkoły uczone" dostępne tylko dla młodzieży bogatej, przeważnie szlacheckiego i mieszczańskiego pochodzenia. Przygotowywały one albo do pracy naukowej, albo do zawodów wymagających pewnej kultury umysłowej. Przysposabiały dla kraju rządzących i nauczających czyli urzędników i nauczycieli świeckich i duchowych wliczając w nich także lekarzy. Ta szkoła dawała przede wszystkim wiedzę o literaturze i kulturze klasycznej, kształciła smak estetyczny i literacki, przyzwyczajała do dociekliwości i logicznego rozumowania, rozwijała władze umysłowe, ćwiczyła inteligencję.

· Dualizm wychowania na pracowników fizycznych i umysłowych pociągał za sobą według Libelta pociągał rozdwojenie społeczeństwa.

· Sądził, że oświecenie dla mas polega nie na ich uczoności, lecz na takim wychowaniu, które by je doprowadziło do zrozumienia godności człowieka, podniesienia ich poziomu moralnego oraz uszlachetnienia pracy przez oparcie jej na zdobyczach nauki.