Techniki obserwacji według Mieczysława Łobockiego

1. techniki obserwacji standaryzowanej :

- obserwacja skategoryzowana – dotyczy ona określonych kategorii interesującego badacza

zjawiska; zapewnia dokładność spostrzeżeń i redukuje do minimum czas obserwacji; pozwala

uzyskać materiał nadający się do ilościowego opracowania

- obserwacja próbek czasowych – zaprogramowana pozwala na obserwowanie określonych

zjawisk w niedługich jednostkach (próbkach), np. co godzinę, co pięć minut

2. techniki obserwacji niestandaryzowanej :

- obserwacja dorywcza – zapis tych przejawów zachowania się uczniów, na które zasługuje

Uczeń

- obserwacja dzienników obserwacyjnych – systematyczne, zaplanowane; opis zdarzeń

zjawiska na przestrzeni; notatkę sporządzamy tuż po zakończeniu zajęć

- obserwacja próbek zdarzeń – obserwacja jednej grupy; czas obserwacji wyznacza zjawisko,

które nas interesuje, tutaj czasu obserwacji nie wyznacza obserwator, nadaje się do obserwacji

rzadko występujących, np. przemoc, agresja, bójki

- obserwacja fotograficzna – ciągła, czasowa; całokształt zachowań w określonej sytuacji;

szczegółowy zapis wszystkiego; wymaga bardzo dużej spostrzegawczości; czas narzuca

obserwator

Zalety obserwacji:

- obserwacja umożliwia bezpośrednie poznanie zachowania się dzieci i młodzieży w

naturalnych warunkach i okolicznościach

- ułatwia sformułowanie hipotezy roboczej lub wprowadzenie w niej zmian i poprawek we

wstępnej fazie badań jak również częściowe przynajmniej jej zweryfikowanie

- umożliwia sprowadzanie twierdzeń uzyskanych za pomocą innych metod, przez co pogłębia

nasze przekonanie o ich słuszności

- stanowi ważne uzupełnienie i zarazem dopełnienie naszych metod badań, a zwłaszcza metod testowych

- pozwala na uzyskanie informacji o uczuciach, które trudno zdobyć innymi metodami

badawczymi

- sprzyja ciągłemu ulepszaniu własnej pracy dydaktyczno – wychowawczej.