Główne motywy filozofii Locke’a

To właśnie przez to, że Locke widział odrębne źródło doświadczenia w refleksji, choć był empirystą, nie był sensualistą.

Stosunek obu składników, dróg doświadczenia był kooperatywny: postrzeżenie jest

chronologicznie pierwsze, lecz jednocześnie pobudza refleksję, która jest ważniejsza,

ponieważ wiedza na niej oparta jest pewniejsza. Stare filozoficzne przeciwstawienie rozumu i

zmysłów straciło tutaj sens przekształcając się w nowe przeciwstawienie: rozumu i

doświadczenia.

Poglądy Locke'a nie były jednak tak uproszczone. Czerpał on zarówno z filozofii starożytnej,

jak również prawie mu ówczesnej. Wszystko, cokolwiek odnajdujemy w umyśle, zarówno

postrzeżenia, jak i refleksje, jak też i kopie ich, powstają w umyśle. Abstrakcyjne pojęcia

czyli i d e e , są w naszym umyśle – wytworzone drogą doświadczenia. My osobiście znamy

tylko idee, a nie rzeczy. Jest to niewątpliwie krytyka idej platońskich, które dawno już straciły

swój ponadempiryczny sens. Idee odpowiadają dwojakim własnościom obiektywnym

(pierwotnym) i subiektywnym (wtórnym). Tym samym rzeczy posiadają jedynie własności

pierwotne: wielkość kształt, liczbę, ruch; działając zaś na różne narządy naszego ciała

wywołują w nich własności wtórne: barwy w oczach, dźwięki w uszach, smaki w ustach.

Locke uważał, że z puntku widzenia metody analitycznej ważne jest, czy idee są p r o s t e ,

czy z ł o ż o n e .