Młodsza szkoła historyczna (1871-1918)

Lata młodszej szkoły historycznej to czas gdy doktryna protekcjonalizmu gospodarki

niemieckiej przed konkurencją angielską nijako straciła racje bytu. Ta szkoła rozwinęła się

już po zjednoczeniu Niemiec a więc dystans dzielący gospodarkę niemiecką od gospodarki

angielskiej praktycznie przestał istnieć. Po prostu Niemcy osiągnęły wysoki poziom

gospodarczy i nie musiały już kłaść nacisku na odpowiednią politykę celną, protekcyjną

chroniącą rodzimy rynek stąd też nacisk przedstawicieli młodszej szkoły historycznej na

zupełnie inne problemy niż te które nurtowały autorów starszej szkoły historycznej.

Gustav von Schmoller (1838-1917) – ekonomista, członek wielu akademii,

towarzystw naukowych także parlamentarzysta, autor książki „Przyczynek do metodologii

nauk państwowych i społecznych" (1883) oraz traktatu „Zarys ogólnej nauki

gospodarczej" (1900-1904). Schmoller był założycielem towarzystwa polityki społecznej,

był także związany z ruchem, który jest określany mianem socjalizmu z katedry (pewni

wykładowcy reprezentujący odpowiednie socjalistyczne poglądy razem te poglądy

wymieniali między sobą, dyskutowali, chcieli nijako urzeczywistnić te ideały w które

wierzyli).

Inni przedstawiciele młodszej szkoły historycznej to;

-Adolf Held (1844-1880) „Zarys wykładów z ekonomii narodowej" (1876).

-Ludwig Joseph Brentano (18844-1931) „Początki współczesnego kapitalizmu"

(1916), Człowiek gospodarujący na przestrzeni dziejów" (1923).

-Karl Bucher (1847-1930) „Powstanie gospodarki narodowej" (1893).

-Ernest Engel (1821-1896) – jest autorem prawa które stwierdza, że wraz ze

wzrostem dochodu maleje w strukturze wydatków danego gospodarstwa udział

wydatków przeznaczonych na cele konsumpcyjne, rośnie zaś udział wydatków

przeznaczonych na cele kulturalne.

-Max Weber (1864-1920) „Etyka protestancka a duch kapitalizmu“ (1904-05),

„Gospodarka i społeczeństwo“ (1922), „Historia gospodarcza" (1924).

-Werner Sombart (1863-1941) „Współczesny kapitalizm" (1902).