Warunki świętości Oddalenie się od rzeczy zwyczajnych, czyli oczyszczenie , bez tego nie można zbliżyć się do Boga ani, tym bardziej, z Nim się jednoczyć. Czystość konieczna jest do tego, aby duch mógł przylgnąć do Boga. Duch ludzki, łącząc się z rzeczami niższymi od niego, ulega zanieczyszczeniu, brzydnie Utrwalenie łączności z Bogiem . Im dobro, do którego lgniemy, jest trwalsze samo w sobie, tym łączność z nim, brana przedmiotowo, jest większa. Stopień utrwalania podmiotowego nie zawsze i niekoniecznie musi iść w prze z doskonałością przedmiotu, z którym się łączy. Można bowiem z większym napięciem podmiotowym kochać dobro z natury mniej pociągające, i n odwrót. Na szczycie wszelkiej niezależność, wyniesienia i trwałości stoi Bóg, Akt Czysty, nie mający w sobie żadnej złożoności, niezmienny w swej naturze. Bóg nie tylko w najwyższym stopni święty, ale będący samą świętością, jest źródłem, celem oraz sprawcą świętości innych bytów. II powszechne powołanie do świętości Świętość Boża jest źródłem świętości stworzeń stworzenia stają się święte o tyle i wtedy, o ile uczestniczy w pełni świętości istniejącej w Bogu nie dorówna ono nigdy świętości Boga, może jednak uczestniczyć w niej coraz bardziej przez coraz głębsze zjednoczenie z Nim łączność z Bogiem stanowi o świętości stworzeń jakość tego zjednoczenia decyduje o jakości uświęcenia łączność , polegająca tylko na wyłączeniu danej rzeczy z codziennego użytku i zastrzeżeniu jej kultu dla Pana Bożego, udziela świętości czysto zewnętrznej, która w niczym samej rzeczy nie zmienia. Taką świętość mogą posiadać nawet istoty martwe i nierozumne natomiast świętość właściwa polega na łączności z Bogiem wewnętrznej i rzeczywistej. Może to nastąpić wówczas, gdy Bóg pociągnie stworzenie do siebie, udzielając mu czegoś ze swej Boskiej natury i sprawiając w nim przez to wewnętrzną przeminę wewnętrzna duchowa przemiana może stać się udziałem tylko stworzeń rozumnych i tylko Bóg może ją sprawić
świętość w znaczeniu ścisłym jest doskonałością nadprzyrodzoną. O własnych siłach żadne stworzenie nabyć jej nie może
takiej właśnie nadprzyrodzonej świętości domaga się od nas Bóg, kiedy przez usta pisarzy natchnionych odzywa się do ludzkości: „Bądźcie świętymi, bo ja jestem święty, Jahwe Bóg wasz!” zależnie od rodzaju i stopnia łączności stworzenia z Bogiem będziemy mieli do czynienia z różnymi odmianami świętości istotą każdej z nich będzie uczestnictwo w czystości i wzniosłości natury Bożej. Taką łączność sprawia łaska uświęcająca, zawiera ona w sobie nadprzyrodzoną energię, która skierowuje dusze ku Bogu
(…)
…
istoty rozumne i wolne, stworzone na Obra i podobieństwo Boga mają nowy poziom uczestniczenia w świętości Bożego Bytu
są powołane do świadomego przyjęcia oraz rozwoju daru świętości zarówno w wymiarze ontycznym, jak i moralnym świętość ta ma swój związek z teologalnymi cnotami; wiary, nadziei i miłości, a także z darami Ducha Świętego
ostatecznie można uznać, że ten ontyczny wymiar świętości sprowadza się do bycia synami Bożymi w Jednorodzonym Synu mocą Ducha Świętego
Bóg uzdolnił wszystkich ludzi do życia świętego i pragnie świętości wszystkich
Ogromne znaczenie dla rozwoju świętości chrześcijanina posiadają cnoty kardynalne: mądrość, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie. Cnoty te doskonalą wewnętrznie człowieka nie tylko na płaszczyźnie naturalnej, lecz także nadprzyrodzonej. Wszystkie one kierują…
… na skuteczność i bogactwo środków właściwych dla tej formy życia ewangelicznego
W naśladowaniu Chrystusa i w miłości do Jego Osoby można wskazać pewne elementy, które decydują o wzroście świętości w życiu konsekrowanym i zasługują dziś na szczególne podkreślenie
Wierność charyzmatowi założyciela oraz ukształtowaniu przez ten charyzmat duchowemu dziedzictwu każdego Instytutu Charyzmat powinien przynaglać osobę konsekrowaną, aby oddawała się bez reszty Bogu
Każdy charyzmat oznacza także dążenie do Ducha Świętego, aby pozwolił się Jemu prowadzić i wspomaga, zarówno w osobistym życiu duchowym, jak i życiu wspólnotowym i działalności apostolskiej, a dzięki temu żył w postawie służby, która powinna być inspiracją dla wszystkich decyzji prawdziwego chrześcijanina
To powołanie jest zachętą do wytrwania na drodze świętości…
… do innych grzechów
Do grzechów powszednich zalicza: kapryśność, samowolę i upór w życiu rodzinnym Cudzołóstwo
- kto żyje w cudzołóstwie traci godność
- marnuje swój majątek, zdrowie ciała
- traci spokój i zadowolenie serc
Osłabia umysł i wolę. Grzech ten prowadzi do wiecznej zguby.
Oddalenie się od życia religijnego, które powoli prowadzi do całkowitego odejścia od wiary
Grzechy, które prowadzą do innych grzechów…
… sumienia:
Sumienie jako trwałe uzdolnienie człowieka, czyli sprawność (habitus) do uznania konkretnych wartości i zobowiązań moralnych
Sumienie jako konkretne przeżycie normatywne (actus), które określa się jako głos sumienia.
Rdzeń sumienia jako sprawności określa się terminem „syndereza” - trwałe uzdolnienie naturalne człowieka do poznania podstawowych zasad ładu moralnego jako zobowiązujących norm…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)