To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Praca kontrolna nr.1
z Socjologii i Psychologii Społecznej
Temat: Temperament-typy temperamentów.
Analiza osobistych doświadczeń.
Temperament - jest to cecha indywidualna dla każdego człowieka, przejawia się w sposobie reagowania emocjonalnego czy też w sposobie wykonywania ruchów w danej chwili.
Od czasów istnienia psychologii powstało wiele koncepcji temperamentu.
W celu wyjaśnienia różnic w zachowaniu badacze odwołali się do czynników tkwiących w samym człowieku. W ten sposób powstały endogenne - wewnętrzne teorie osobowości. Charakterystyczne dla nich jest to, że koncentrują się na strukturach i funkcjach organizmu, w których naukowcy dopatrują się głównej przyczyny zróżnicowanego zachowania ludzi.
Inni badacze z kolei źródła różnic w zachowaniu szukali przede wszystkim w czynnikach zewnętrznych takich jak oddziaływanie środowiska i tak powstały egzogenne - zewnętrzne teorie osobowości.
Za twórców koncepcji temperamentu uważa się greckiego filozofa i lekarza Hipokratesa(V w. p.n.e.), który nawiązując do poglądu Empedoklesa o czterech żywiołach sprowadził naturę człowieka do proporcji czterech „soków” (humorów) w organizmie. Organizm człowieka ma w sobie krew, flegmę i dwojakiego rodzaju żółć - żółtą i czarną. Galen (II w. n.e.), najwybitniejszy po Hipokratesie lekarz starożytności, biorąc za punkt wyjścia koncepcje soków opracował pierwszą teologię temperamentów. Wyróżnił i opracował dziewięć temperamentów w tym cztery podstawowe. W zależności od tego, który z soków jest dominujący, dał im następujące nazwy: sangwinik (łac. sanguis - krew), flegmatyk (łac. phlegma - flegma), choleryk (gr. chole - żółć), i melancholik (gr. - melos chole - czarna żółć).Nazwy te są znane do dziś i cieszą się dużą popularnością.
Ta koncepcja temperamentów Hipokratesa-Galena znalazła częściowe potwierdzenie we współczesnych badaniach endokrynologicznych i psychofarmakologicznych. Wynika z nich, że pewne cechy temperamentu - między innymi reaktywność, wrażliwość czy zrównoważenie emocjonalne zależą od różnic w poziomie funkcjonowania układu hormonalnego.
Do połowy XVII wieku prawie wszyscy badacze we właściwościach krwi oraz w funkcjonowaniu układu krwionośnego dopatrywali się podstaw temperamentu. A. Haller, twórca fizjologii eksperymentalnej twierdził, że siła i pobudliwość naczyń krwionośnych stanowią anatomofizjologiczną podstawę temperamentu.
Niektórzy naukowcy początku XX wieku podkreślali rolę układu krwionośnego w
(…)
… odgrywa układ nerwowy. Uczeń Hallera, H. A. Wrisberg wiązał poszczególne typy temperamentu z wielkością mózgu, z właściwościami tkanki nerwowej oraz z wrażliwością narządów zmysłowych.
Koncepcja, w której poszczególne temperamenty podporządkowano funkcjom układu nerwowego okazała się typologia I. P. Pawłowa i uzyskała się podstawowe znaczenia dla
dalszego rozwoju badań.
Wielu naukowców stworzyło…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)