Status i role międzynarodowe państw oraz innych uczestników stosunków międzynarodowych
Popiuk - Rysińska, Uczestnicy stosunków międzynarodowych, ich interesy i oddziaływania
Pojęcie uczestnika stosunków międzynarodowych Na arenie międzynarodowej działają także liczne podmioty niepaństwowe (pozapaństwowe). Są wśród nich m. in.: partie polityczne, kościoły, fundacje, przedsiębiorstwa gospodarcze, organizacje mniejszości narodowych, tajne związki terrorystyczne, a także bardzo zróżnicowana grupa organizacji międzynarodowych.
W badaniach stosunków międzynarodowych bierze się pod uwagę nie tylko działalność państw, ale także w coraz szerszym zakresie aktywność innych sił społecznych. Łącznie podmioty te określa się zazwyczaj wspólnym mianem uczestników stosunków międzynarodowych.
Aktywność międzynarodowa to najbardziej ogólne określenia różnych przejawów celowego i czynnego stosunku do rzeczywistości międzynarodowej. Aktywność ta jest więc świadomym i celowym postępowaniem niezależnie od czasu jego trwania, skomplikowania czy wydatkowania energii. Międzynarodowy charakter ma ona wtedy, gdy jest podejmowana i realizowana w stosunku do tego, co stanowi zagranicę dla jej podmiotu.
Wyróżnia się dwie formy aktywności międzynarodowej - czynności i działania. Czynności są krótkotrwałe i mniej skomplikowane, podczas gdy działania są długotrwałe, złożone, wymagające więcej wysiłku i dla całego procesu aktywności ważniejsze. Na przykład polityka zagraniczna jest procesem działań, a głosowanie na konferencji międzynarodowej można uznać za czynność. To jednak właśnie działania, traktowane jako zespoły czynności, są podstawową formą aktywności międzynarodowej.
Działania typowo wewnętrzne nie kształtują same środowiska międzynarodowego, lecz jedynie warunkują aktywność podmiotów zewnętrznych. Trzeba jednak podkreślić, że pod wpływem narastających współzależności międzynarodowych coraz więcej wydarzeń wewnętrznych wywołuje reakcje zagraniczne.
Uczestników stosunków międzynarodowych można określić jako podmioty zdolne do aktywności międzynarodowej, a więc co zmieniania lub utrwalania w sposób zamierzony stanów środowiska międzynarodowego. Warto podkreślić, że 1) uczestnik jest tylko jednym z elementów szerszej zbiorowości podmiotów podejmujących aktywność tego samego typu, 2) aktywność uczestnika jest częścią składową całości stosunków międzynarodowych, 3) każdy uczestnik ma swój udział w rezultatach zbiorowej aktywności, którymi są procesy i zjawiska międzynarodowe oraz odpowiadające im stany środowiska międzynarodowego.
Zróżnicowanie uczestników stosunków międzynarodowych
Uczestnicy stosunków międzynarodowych są zbiorowością bardzo liczną i niejednorodną. Różnią się między sobą wieloma istotnymi cechami. Jedną z najważniejszych jest sam charakter podmiotów uczestniczących, decydujący o specyfice ich położenia międzynarodowego i aktywności. Biorąc pod uwagę to kryterium, można wyróżnić dwie podstawowe grupy uczestników stosunków międzynarodowych - państwa i uczestników niepaństwowych (pozapaństwowych). Ta druga grupa obejmuje: 1) narody, 2) zbiorowe podmioty międzypaństwowe - organizacje międzyrządowe, Unię Europejską i inne luźniejsze związki państw, 3) zbiorowe podmioty międzyspołeczne (prywatne) o charakterze niekomercyjnym - międzynarodowe organizacje pozarządowe, ruchy i sieci międzyspołeczne, fundacje, kościoły, organizacje terrorystyczne, 4) zbiorowe podmioty gospodarcze (komercyjne) - przedsiębiorstwa, grupy przestępcze, 5) prywatne i subpaństwowe podmioty krajowe (np. partie polityczne, organizacje społeczne, osoby fizyczne, regiony, miasta).
(…)
…), Liga Państw Arabskich (LPA); 4) organizacje o ograniczonym członkostwie i ograniczonych celach - dominująca liczebnie grupa organizacji o charakterze gospodarczym, polityczno - wojskowym, społecznym, kulturalnym, technicznym, np. Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (EFTA), Europejska Wspólnota Węgla i Stali (EWWIS), Unia Zachodnioeuropejska (UZE), Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO…
… te nawiązują i utrzymują stosunki z innymi uczestnikami, w tym z państwami, organizacjami międzyrządowymi i pozarządowymi (międzynarodowymi i wewnętrznymi). Korzystają z biernego prawa legacji, ale mogą w określonych warunkach tworzyć swoje przedstawicielstwa w państwa. W zakresie swoich kompetencji uzyskują też zwykle prawo zawierania umów międzynarodowych. Mogą występować z roszczeniami międzynarodowymi…
…. Anarchizacja życia publicznego idzie zatem w parze z terrorem, który jest zjawiskiem powszechnym. Symptomatyczna jest brutalizacja i intensyfikacja stosowania siły fizycznej wobec niewinnych ludzi. Towarzyszy temu wzrost przestępczości i przemocy kryminalnej. Atrofia funkcji państwa oraz anomia w sensie braku jakichkolwiek reguł gry sprzyjają wszechobecności zbrodni. Inicjatywę przejmują rozmaite syndykaty…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)