Soren Kierkegaard - „Bojaźń i drżenie”

Nasza ocena:

5
Pobrań: 938
Wyświetleń: 1554
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Soren Kierkegaard - „Bojaźń i drżenie” - strona 1 Soren Kierkegaard - „Bojaźń i drżenie” - strona 2

Fragment notatki:

Soren Kierkegaard - „Bojaźń i drżenie” Z historii Abrahama wyprowadza Kierkegaard dialektyczne konsekwencje i wyraża je w formie problematów. Pragnie w ten sposób wykazać, jak wielkim paradoksem jest wiara.
czy może istnieć teleologiczne zawieszenie ety ki? Paradoks wiary polega na tym, że jednostka wznosi się ponad ogólność. Była podporządkowana ogólności, a teraz staje się jednostką poprzez ogólne, stoi bowiem w absolutnym stosunku do Absolutu. Opowieść o Abrahamie zawiera teleologiczne zawieszenie etyki.
Abraham jest albo człowiekiem wierzącym, albo mordercą. Nie jest bohaterem tragicznym, gdyż bohater tragiczny pozostaje w sferze etyki i staje się sobą dzięki własnym siłom. Zazwyczaj pokusa jest tym, co powstrzymuje człowieka od wypełnienia obowiązku. W tym przypadku pokusą była etyka. Gdy normy etyczne są zawieszone, jednostka istnieje jako przeciwstawna ogółowi - wierzy. Jednostka jako jednostka jest wyższa od powszechności.
czy istnieje absolutny obowiązek wobec Boga? W moralnym pojęciu życia zadaniem jednostki jest pozbyć się cech wewnętrznych i wyrazić je na zewnątrz. Paradoksem wiary jest to, że jednostka posiada wewnętrzność niewspółmierną z zewnętrznością.
Stosunek moralny staje się czymś relatywnym w porównaniu z absolutnym stosunkiem do Boga. Abraham był gotowy zabić Izaaka dla Boga, co jest równoznaczne temu, że czyni to dla siebie. Wiara jest z jednej strony wyrazem najwyższego egoizmu, a z drugiej - najbardziej absolutnego oddania. Jest paradoksem. Wierząca jednostka nie może być przez nikogo zrozumiana. Nawet rycerz wiary nie może pomóc w żaden sposób innemu rycerzowi wiary. Istnieć jako jednostka jest rzeczą straszną, ale wielką.
W paradoksie wiary rycerz rezygnuje z ogólności, by stać się jednostką. Zdaje sobie jednocześnie sprawę, jak wspaniale jest poświęcać się dla sprawy powszechnej. Chciałby, by te sprawy były mu powierzone, ale jest to pokusa, którą musi zwalczać. W przeciwieństwie do bohatera tragicznego, nie zna spoczynku - pokusa trwa ciągle. Tragiczny bohater opiera się na ogólności i w ogólności znajdzie wsparcie. Rycerz wiary jest wobec wszystkich i wszystkiego samotny.
Albo więc istnieje absolutny obowiązek wobec Boga, który wyraża się w paradoksie wiary, albo wiara nigdy nie istniała.
czy można moralnie obronić Abrahama, że zataił swój zamiar przed Sarą, Eleazarem i Izaakiem? Etycznym zadaniem jednostki jest wyjście z zatajenia i objawienie się w ogólności. Za każdym razem, kiedy jednostka pozostanie w zatajeniu, zgrzeszy. Jeżeli jednostka nie jest wyższa niż ogólność, nie da się obronić Abrahama, który nie zważa na pośrednie instancje etyczne.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz