Rozwój przestrzenny Trzebnicy w latach 1886-1977

Nasza ocena:

3
Pobrań: 28
Wyświetleń: 819
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Rozwój przestrzenny Trzebnicy w latach 1886-1977 - strona 1 Rozwój przestrzenny Trzebnicy w latach 1886-1977 - strona 2

Fragment notatki:


Magdalena Stec, gr 3 10.11.2010r
Rozwój przestrzenny Trzebnicy w latach 1886-1977 Trzebnica leży we wschodniej części Wzgórz Trzebickich, w dolinie rzeki Sąsiecznicy. Miasto położone jest na wysokości 150 m n.p.m., w odległości 27 km od Oleśnicy, 32 km od Milicza, 22 km od Żmigrodu, 12 km od Obornik Śląskich, a 31 od Wołowa oraz 24 km od Wrocławia. Trzebnica jest miastem powiatowym.
Pierwsza lokacja miasta, na prawie polskim nastąpiła w 1224 roku. Trzebnica była wtedy osadą targową. Lokacja na prawie niemieckim miała miejsce w 1250 roku, wtedy to też otrzymała prawa miejskie. Trzebnica jest miastem średniowiecznym o idealnym, owalnym kształcie, który wyznaczony został przez mury miejskie. W obrębie średniowiecznego miasta znajdował się rynek ratuszem i kościół. Dwie główne drogi wychodzące z miasta prowadziły, jednak do Obornik Śląskich, a druga do klasztoru cysterek. W średniowieczu główną granicą założenia miasta i klasztoru była rzeka Sąsiecznica (obecnie nie zauważalna w planach miasta).
Od momentu powstania nastąpił znaczny rozwój przestrzenny miasta. Do drugiej połowy XIX wieku powstała zabudowa między miastem średniowiecznym, a klasztorem, a także dalej, wzdłuż dróg prowadzących do Milicza i Sulisławic, a także wzdłuż trasy prowadzącej obecnie do wsi Węgrzynów, być może wcześniej droga ta była główną trasą prowadzącą do Wrocławia. Rozwój miasta ograniczony został przez podnóże Winnej Góry („Kociej Góry”, 217 m n.p.m.) znajdującej się na północny-wschód od miasta. Rozwój przestrzenny Trzebnicy mógł też wynikać z wcielenia w jej granice pobliskich, mniejszych, miejscowości. W kolejnym okresie - trwającym do 1928 roku, nastąpił dalszy rozwój. Nowa zabudowa powstawała w pobliżu wybudowanej linii kolejowej, oraz wzdłuż pozostałych dróg wychodzących z miasta, głownie wzdłuż arterii prowadzących do: Wrocławia, Oleśnicy i wsi Marcinowo. Rozwój miasta w tym okresie ograniczony został przez liczne stawy znajdujące się w pobliżu Trzebnicy, duże, nietrzebione kompleksy leśne, m. In. Las Bukowy na płd-wsch. od miasta. Granicę dla dalszego powiększania obszaru zabudowanego stanowiły i wciąż stanowią wzniesienia leżące na południe od Trzebnicy, wraz z Farną Górą (257 m n.p.m.). Do roku 1977 do miasta przyrosły głownie tereny przemysłowe (wzdłuż dróg prowadzących na Żmigród i Milicz), a także obszary rekreacyjne, np. stadion, oraz innego typu. Zabudowa ta również wypełniła „luki” w zabudowie z poprzednich okresów, przy czym utrzymana była tendencja do rozwoju miasta wzdłuż dróg i ograniczeniu zabudowy do terenów wzniesień. Przez cały okres rozwoju miasta najważniejszymi determinantami rozwoju były główne arterie komunikacyjne oraz te do mniejszych, wiejskich osiedli, ale położonych w pobliżu Trzebnicy. Istotną rolę miały też obiekty wchodzące w obręb miasta: początkowo klasztor i bazylika, później też obiekty przemysłowe. Najważniejszymi barierami rozwoju przestrzennego były: ukształtowanie terenu, kompleksy leśne oraz cieki wodne. Rola, jaką odgrywała rzeka, nad którą powstała Trzebnica - Sąsiecznica straciła jednak charakter de stymulanty przestrzennego rozwoju miasta. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz