To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TEMAT: Rozkład ciśnienia atmosferycznego na kuli ziemskiej ( przy powierzchni Ziemi) Rozkład temperatur na powierzchni Ziemi bezpośrednio wpływa na ciśnienie atmosferyczne, czyli siłę z jaką słup powietrza naciska na jednostkę powierzchni Ziemi w wyniku swego ciężaru. Ciepłe powietrze jest lekkie, więc nad obszarami silnie nagrzanymi unosi się do góry, przez co zmniejsza się jego nacisk na podłoże i ciśnienie przy powierzchni Ziemi jest niskie. Natomiast nad obszarami charakteryzującymi się niską temperaturą powietrza (ciężkie powietrze). Duży ciężar powietrza nie pozwala mu na unoszenie się , przez co siła nacisku na powierzchnię jest duża, co jest równoznaczne z wysokim ciśnieniem atmosferycznym.
Dążność powietrza do wyrównywania różnic ciśnienia sprawia, że wyże baryczne słabną, natomiast niże wypełniają się. Mimo tego, w rozkładzie ciśnień na Ziemi można wyróżnić strefy obniżonego lub podwyższonego ciśnienia utrzymujące się na danym obszarze przez dłuższy czas. Strefy te w ciągu roku zmieniają swoje położenie ze względu na roczną deklinację słońca. Przemieszczają się odpowiednio na północ i na południe w stosunku do położenia w dniach 21 marca i 23 września.
Można wyróżnić główne strefy:
międzyzwrotnikowa (równikowa) - strefa obniżonego ciśnienia
na każdej półkuli podzwrotnikowa - strefa podwyższonego ciśnienia
szerokości umiarkowanych - strefa obniżonego ciśnienia
okolice okołobiegunowe - strefa podwyższonego ciśnienia
Inaczej oddziałują obszary morskie, inaczej lądowe (rozmiar. Linia brzegowa) przez co można wyróżnić dodatkowo kilka innych, mniejszych stref. Czasami można łatwo wyróżnić, czasem trudniej obszary zamkniętych układów izobar w których zaobserwować można szczególnie niskie lub wysokie strefy obniżonego/podwyższonego ciśnienia. Rozkład ciśnienia atmosferycznego na Ziemi w styczniu Rozkład ciśnienia atmosferycznego na Ziemi w lipcu Nad kontynentami silnie ochładzającymi się w zimie powstają warunki do formowania się termicznych wyżów, a latem niżów powstałych w wyniku silnego ogrzania się powierzchni ziemi.
Morza, których nie cechują takie zmiany temperatury, charakteryzują się nieznacznym zaburzeniem rozkładu stref ciśnienia atmosferycznego, jest ona wyraźnie czytelna w ciągu całego roku.
W strefie okołozwrotnikowej przez cały rok utrzymuje się strefa obniżonego ciśnienia. Zalega on w styczniu pomiędzy 10°N i 20°S, natomiast w lipcu 30°N a 5°S. Na półkuli zachodniej, na której dominują obszary wodne, oś międzyzwrotnikowej strefy niskiego ciśnienia zmienia w ciągu roku swe położenie nieznacznie. Półkula wschodnia, na której dominują lądy, położenie tej osi znacznie się zmienia. W lipcu jest położona na obszarze Azji aż na 30°N, a na terenie Australii sięga 20°S.
(…)
… wartości ok 30°S). Nazywamy je podzwrotnikowymi strefami wysokiego ciśnienia. Są one spowodowane deklinacją słońca, która przemieszcza je latem trochę na północ, zimą na południe. W tej strefie nad częścią oceaniczną, na półkuli północnej przez cały rok obserwujemy wyże (Ocean Atlantycki - Wyż Azorski, Ocean Spokojny- Wyż Hawajski). Nad lądami wyże występują tylko w zimie ( Wyż Syberyjski i Wyż Kanadyjski). Nad lądami półkuli południowej notuje się niższe ciśnienie powietrza niż nad oceanami (Wyż Południowoatlantycki, Wyż Południowopacyficzny). Zimą natomiast wzrasta ciśnienie nad kontynentami i dlatego podzwrotnikowa strefa wysokiego ciśnienia jest bardziej zwarta.
Strefy obniżonego ciśnienia występują w strefach subpolarnych i umiarkowanych. Na półkuli południowej są mniej zróżnicowane ( znaczna przewaga powierzchni wodnych) i wyraźnie zaznacza się przez cały rok. W przeciwieństwie na półkuli północnej obserwujemy znaczne obszary lądowe co skutkuje zimą silnymi wyżami barycznymi pochodzenia termicznego (Wyż Syberyjski (Azjatycki) oraz Wyż Kanadyjski). Natomiast nad strefą oceaniczną dominują niże ( Niż Islandzki i Niż Aleucki). Latem notuje się spadek ciśnienia nad lądami i strefa obniżonego ciśnienia szerokości umiarkowanych i subpolarnych, szczególnie na półkuli pólnocnej, osiąga znacznie większą zawartość niż w porze zimowej. Rejon biegunowy charakteryzuje wyższe ciśnienie niż w strefach umiarkowanych. Obszar podwyższonego ciśnienia cały rok obserwujemy w okolicach Antarktydy. Jednak na półkuli północnej nie widać znaczących różnic w ciśnieniu w strefie umiarkowanej i bieguna, natomiast wyraźniej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)