Temat mojej pracy brzmi: „Społeczeństwo francuskie przed i po rewolucji”.
Rewolucja francuska 1789 roku wywarła olbrzymi wpływ na historię Francji. W jej konsekwencji zaszły znaczące zmiany w obrazie społeczeństwa francuskiego. Najpoważniejszą z nich był między innymi kres feudalizmu.
Francja sprzed 1789 roku była jednym z najludniejszych krajów w Europie szerzącym kulturę na inne kraje europejskie. Pod względem społeczno- prawnym było to państwo stanowe, w którym dominowała specyficzna struktura społeczna. Społeczeństwo francuskie czasów ancien regime'u składało się tradycyjnie z trzech stanów: duchowieństwa, szlachty oraz Trzeciego Stanu, do którego należeli chłopi, mieszczanie, sankiuloci oraz ludzie wolnych zawodów. Stanowiło to feudalny ustrój społeczny jeszcze w 18 wieku. Stan szlachecki oprócz przywilejów honorowych jak np. Kara śmierci przez scięcie, a nie powieszenie, cieszył się również zwolnieniem od podatków głownych, prawem do polowań, monopolem na wyzsze godności kościelne, sądowe i administracyjne, a także pobieraniem danin od chłopów. Jednak szlachta nie była grupą jednolitą. Szlachta dworska utrzymywała się z dużych dóbr ziemskich, pensji i darowizn od monarchy, które pokrywały takie koszty utrzymania na dworze jak liczna służba, luksusowy ubiór, hazard czy przyjęcia, przez co popadała w długi. Najbiedniejsza była szlachta wiejska, która często traciła swoje tytuły szlacheckie z powodu pracy fizycznej i uprawiania własnej roli. Szczególnie znienawidzona przez chłopów, była przez nich nazywana hobereau , co oznacząło imię najmniejszego z ptaków drapieznych. Natomiat najbardziej władczą była szlachta urzędu i togi zwana noblesse de robe, która w ciągłej pogoni za pieniądzem często związna była z burżuazją. Licznymi przywilejami cieszył się także kler, jego siłę materialna stanowiły dziesięciny i posiadłości ziemskie, dzięki czemu Kościół Katolicki był zamożny. Stan duchowny posiadał też własną administrację i sądownictwo. Natomiast Trzeci Stan był silnie zróżnicowani, należała do niego zarówno burżuazja, dążąca do współrządzenia państwem, inteligencja, czyli ośrodek opiniotwórczy jak i chłopstwo. Burżuazja składająca się z inwestorów, kupców, bankierów dążyła do przejęcia władzy w kraju, toteż często wykorzystywała kryzys zadłużenia państwa i awanturniczą politykę króla. Wśród inteligencji najbardziej popularnym zawodem był prawnik, to właśnie adwokaci broniący interesów chłopów przed niesprawiedliwością systemu feudalnego wystąpią w 1789 roku w roli najważniejszej grupy burżuazyjnej rewolucji. Największy wpływ na kształtowanie opinii publicznej mieli pisarze i publicyści. Wśród ludu nieustającym problemem były próby obniżenia podatków i ceł, czyli zniesienia ciężarów feudalnych. Ten sam problem dotykał chłopów nieposiadających ziemi, bo w znacznej części chłopi byli właścicielami. Największe oburzenie wśród chłopów wywoływała dziesięcina i daniny feudalne. Danina przeznaczona była głównie dla kleru, bo w nie wielkim stopniu zużywano ją na cele parafialne i wsparcie dla biednych. Roszczenia chłopów dotyczyły zniesienia ciężarów feudalnych oraz ziemi, chłopi dążyli do posiadania ziemi na korzystniejszych warunkach lub podziału wielkich dzierżaw. Do społeczeństwo wiejskiego należą wielcy dzierżawców, drobni dzierżawcy, małorolni chłopi czy chałupnicy, między którymi jest wielka przepaść majątkowa. W ''starym porządku'' siły feudalne utraciły swa potęgę na rzecz nieograniczonej władzy króla, który był źródłem wszystkiego. Począwszy od Ludwika XIV we Francji aż do rewolucji 1789 roku panowała zasada suwerenności króla, dzięki czemu posiadał on władzę absolutna. Jako źródło prawa, administracji sam decyduje o interesach państwa i kieruje polityką zagraniczną. Jednak nieudolność rządów, długi i awanturnicza polityka choćby Ludwika XIV doprowadziła do kryzysu państwa i rewolucji burżuazyjnej.
(…)
…. Jean Jacques Rousseau uznał, że najbardziej sprawiedliwe będzie państwo demokratyczne, z ograniczoną rola króla i zasada suwerenności narodu, Wraz z hasłami oświeceniowymi latem 1789 roku przeniesiono pożar rewolucji do kraju, nastapił okres tzw. Wielkiej Trwogi, wybuchały liczne bunty chłopskie w celu zniesienia ciężarów feudalnych i równouprawnienia obywateli. Przełomem dla społeczeństwa francuskiego okazała się Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela, którą wywalczyli obywatele, tworzyła zupełnie nową rzeczywistość. Została uchwalona dnia 26 sierpnia 1789 roku przez Zgromadzenie Narodowe, a przygotowana przez La Fayette w konsultacji z Tomasem Jeffersonem, autorem amerykańskiej Deklaracji niepodległości z 1776 roku. Najwazniejszym fundamentem tego dokumentu stała się zasada suwerenności narodu co oznaczały kres absolutyzmu i uprzywilejowanej pozycji króla. Państwo ma służyć prawom człowieka: wolności, równości, bezpieczeństwu, co zostało zaczerpnięte z idei Rousseau. Dokument ten znosił różnice społeczne, rozpoczęło się ujednolicanie miar i wag. Deklaracja stała się podstawą do uchwalenia nowej konstytucji. Jednak obalenie monarchii i przejęcie władzy przez Jakobinów w 1793 roku dało początek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)