To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Procedura obrad sejmowych.
Już od panowania Stefana Batorego, czyli od połowy XVI wieku ustaliły się podstawowe zasady postępowania w samym sejmie. Do ok. stuletnich praktykach, w XVII wieku wykształcił się kanon takiego postępowania, co pozwala na wyodrębnienie kilku etapów obrad sejmowych.
Same obrady sejmowe poprzedzone były uroczystym nabożeństwem w intencji pomyślnego przeprowadzenia obrad i pomyślnego rozwiązania ewentualnych kwestii spornych. Następnie po mszy senat zbierał się u króla, a posłowie ziemscy pod przewodnictwem albo najstarszego posła, albo marszałka starej laski przystępowali do obioru marszałka izby poselskiej, a zaraz potem do rugów . Kiedy usunięci zostali posłowie obrani illegitime wtedy już oficjalnie izba poselska łączyła się z senatem. Przystępowano do aktu powitania poselskiego, które zawsze kończyło się ucałowaniem ręki pańskiej. Kolejno, kanclerz przedstawiał propozycje wypływające od króla, odprawiano posłów cudzoziemskich oraz wysłuchiwano sprawozdania z działalności podskarbiego. Właściwe obrady rozpoczynała się po ogłoszeniu wotów senatorskich. Procedura ich odbywania była różna w zależności od sejmu, natomiast stałą ich częścią były wzajemne konsultacje obu izb w senacie w obecności i przy decydującym wpływie monarchy. W izbach połączonych mogły zapadać ostateczne decyzje, które aprobowały opracowane już projekty ustaw. Kiedy zakończona została procedura czynności ustawodawczych marszałek poselski wraz z posłanymi przystępował do żegnania króla, kończącego się ponownym ucałowaniem jego ręki. Jeżeli sejm zakończył się uchwaleniem wszystkich ustaw, albo ich większości wówczas udawano się do kościoła, odprawiano uroczystą mszę uwzniośloną jeszcze powszechnym odśpiewaniem Te Deum Laudamus. W wieku XVII nastąpiła jednak konieczność zmian w porządku obrad, co zdeterminowane było wzrostem kompetencji sejmu oraz ty, iż sejm stał się w pewnym sensie areną walk pomiędzy szlachtą a monarchą. I istotnie w XVII wieku poczyniono pewne kroki, zapoczątkowane w 1611 roku, kiedy to konstytucja sejmu warszawskiego wprowadzała obowiązek rozpatrywania w pierwszej kolejności spraw złożonych przez poprzedni sem do recesów, a sejm koronacyjny 1633 wprowadził zasadę iż ostatnie 5 dni sejmu maja zostać poświęcone debatom nad projektami konstytucji. Natomiast najobszerniejszym aktem prawnym ustalającym tryb obrad sejmowych była konstytucja z 1690 roku Pt. Objaśnienie konstytucyj dawniejszych o porządku sejmowania . Stanowiła ona najważniejszy dokument w kwestii porządku sejmowego do końca czasów saskich:
Dla prędszego zakończenia sejmów, konstytucyje o porządku sejmowania In compedium zebrawszy, deklarujemy: że przy zaczęciu sejmu najpierw po obraniu dnia pierwszego urodz. Marszałka poselskiego, mają się uspokoić według konstytucyjej teraźniejszej, wszystkie obiekcyje urodz. posłom praesentibus jeżeli by jakie intervenirent, non praeiudicando potym przyjeżdżających, którym by były jakie zadane obiectie sądowi; potym ma subsequi przywitanie nasze od Izby poselskiej; czytanie pactorum conventorum; propozycja nasza; scrypta ad archiwum z przeszłego sejmu podane; czytanie senatu consultorum;upomnienie się wakansów;a potem vota senatorskie następować mają; tandem po nazna
(…)
…, Warszawa 1996.
Założenia ustrojowe. Struktura i funkcjonowanie parlamentu, pod red. A. Gwiżdża, Warszawa 1997.
Kitowicz J., Opis obyczajów za panowania Augusta III, Warszawa 2003.
Rugowanie to zakwestionowanie ważności mandatu, w wypadku kiedy zostało ono zakwestionowane przez innego posła. Jedynym poświadczeniem była instrukcja lecz nikt jej nigdy nie sprawdzał.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)