Podział zadań i kompetencji ustaw z 7 lipca 1994 r

Podział zadań i kompetencji wynikających z ustaw z 7 lipca 1994 r. W oparciu o te rozwiązania legislacyjne samorząd terytorialny odpowiedzialny był (i jest nadal) za przygotowanie i opracowanie planów zagospodarowania przestrzennego na „swoim” terenie. Dlatego właśnie samorządowi terytorialnemu, powierzona została kompetencja dla ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla projektowanych inwestycji. Natomiast w gestii organów administracji rządowej pozostawiono wydawanie decyzji pozwolenia na budowę. Tak sformułowane prawne rozwiązania legislacyjne (w stosunku do regulacji z roku 1974) powodowały w praktyce sporo zamieszania i komplikacji, co miało istotny wpływ na skuteczną realizację wszelkich przedsięwzięć inwestycyjnych. Szczególnie uciążliwe dla inwestorów było uzyskiwanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w sytuacji, kiedy instytucje samorządowe nie dysponowały opracowanymi planami zagospodarowania przestrzennego. W związku z tym, ustawą 22 sierpnia 1997 r. o zamianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych ustaw - została dokonana nowelizacja przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego. Wskutek tej nowelizacji art. 39 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym otrzymał brzmienie: „ 1. Zmiana zagospodarowania terenu polegająca w szczególności na wykonaniu, odbudowie, rozbudowie nadbudowie obiektu budowlanego wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. 2. Nie wymagają ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu: 1. roboty budowlane polegające na modernizacji, remoncie lub montażu, przebudowa oraz zmiana przeznaczenia budynku lub jego części, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu,
2. roboty budowlane nie wymagające pozwolenia na budowę”. Można, zatem stwierdzić, że w każdym przypadku, kiedy wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 1995 r., (czyli od dnia wejścia w życie ustawy z 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym) koniecznym jest wcześniejsze uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a od 11 lipca 2003 r. decyzji o warunkach zabudowy, ewentualnie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, którą może wydać właściwy organ samorządu terytorialnego w ramach przypisanym jemu kompetencji ustawowych. Decyzja taka może też zostać określona jako promesa pozwolenia na budowę. Kolejne zmiany w omawianym zakresie przyniosła ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdzie zgodnie z art. 50 ust. 2 - nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego roboty budowlane: 1) polegające na remoncie montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej i nie naruszają ustaleń planu miejscowego, a w przypadku jego braku - nie oddziałują szkodliwie na środowisko oraz nie są zaliczone do przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska, albo ... zobacz całą notatkę