Ocena zasobów wodnych w przypadku braku danych hydrometrycznych-opracowanie

Ocena zasobów wodnych w przypadku braku danych hydrometrycznych.
W zależności od położenia, od liczby analogów wyróżnia się następujące metody ( Byczkowski 1996):
metoda interpolacji metoda zlewni różnicowej metoda ekstrapolacji
ad. a
Możemy ją stosować, gdy na badanej rzece znajdują się dwa wodowskazy o znanej charakterystyce hydrologicznej. Przepływy w profilu badanym określa się na podstawie:
- interpolacji graficznej przy wykorzystaniu profilu
- drogą interpolacji analitycznej
Profil hydrologiczny odpływu sporządza się na podstawie wartości przepływów pomierzonych w kolejnych profilach wodowskazowych. Profil taki sporządza się dla przepływów średnich miesięcznych lub rocznych lub przepływów wód wielkich i niskich. Wtedy przepływ w profilu badanym rzeki o powierzchni zlewni A określa się graficznie z wykresu profilu hydrologicznego.
Przepływy sposobem analitycznym określa się ze wzoru:
Q to przepływy w profilu badanym oraz w profilu 1, 2 [m³/s]
A powierzchnia zlewni w profilu badanym oraz w profilu 1, 2( km²)
ad. b
Stosuje się wtedy, gdy na badanej rzece brak jest wodowskazów natomiast na rzece głównej poniżej i powyżej ujścia badanej rzeki znajdują się profile wodowskazowe.( rysunek)
Pod pojęciem zlewni różnicowej rozumiemy przyrost powierzchni zlewni między dwoma profilami wodowskazowymi.
Odpływ jednostkowy q ze zlewni różnicowej:
q = Qd przepływ w profilu dolnym zlewni różnicowej [m³/ s]
Qg przepływ w profilu górnym zlewni różnicowej [m³/ s]
Ad powierzchnia zlewni w dolnym profilu zlewni różnicowej [km²]
Ag powierzchnia zlewni w górnym profilu zlewni różnicowej [km²]
Przyjmuje się założenia, że odpływ jednostkowy całej zlewni różnicowej jest niezmienny
q [l/ s, km²]
Wartość Q w profilu badanym q , obliczamy z zależności:
Q [m³/ s]
Metoda zlewni różnicowej można stosować do określenia przepływów przeciętnych niskich i średnich. Metoda tej nie można stosować do wyznaczania przepływów maksymalnych ze względu na transformacje folii wezbrania oraz nierównomierne zasilanie rzek w okresie wezbrań. Warunek stosowania tej metody jest odpowiedni stosunek przepływów
k= ad. c
Stosowana jest wtedy, gdy na danym cieku nie mamy posterunku obserwacyjnego. Posterunek obserwacyjny może znajdować się na tej samej rzece, na jej dopływie lub najczęściej na innej rzece płynącej w sąsiedztwie. Istotny jest właściwy dobór zlewni analoga. Jako kryterium doboru przyjmuje się miarę podobieństwa odpływów jednostkowych. Jest to iloraz odpływów jednostkowych w profilu badanym i w profilu zlewni analoga.

(…)

…/s]
Ax, Ao - powierzchnia zlewni w profilu badanym i w profilu analoga [km2]
Wykładnik potęgowy „n” wg. Prof. Stachy:
n = 1 przy przepływach średnich i niskich
n = 0,61 - 0,92 przy przepływach wód wielkich
n = 0,57 - 0,92 przy przepływach maksymalnych rocznych
Ad. 2. qx ≠ qo Określa się iloraz odpływów jednostkowych w dużych zbiornikach czyli miarę podobieństwa odpływu w dwóch zlewniach…
... zobacz całą notatkę