Normy niezmienne w konstytucjach europejskich i ich rodzaje

Normy niezmienne w konstytucjach europejskich i ich rodzaje
Kategorie postanowień konstytucyj­nych niepodlegających zmianie, nawet w sposób przewidziany do zmiany kon­stytucji oznacza to równocześnie ograniczenie materii, których zmiany konsty­tucyjne mogą dotyczyć. Jako przykład można zwrócić uwagę na art. 89 ust. 5 francuskiej konstytucji ź 1958 r., ustanawiający niezmienność republikańskiej formy rządów. Podobnie w konstytucji greckiej z 1975/1986 r. za niezmienne zostały uznane m.in. „postanowienia Konstytucji, które określają pod stawy i formę ustroju jako republiki parlamentarnej”. Dodatkowa w art. 110 ust. 6 zamieszczony został zakaz dokonywania rewizji konstytucji częściej, niż co pięć lat. Taki sam charakter ma przepis art. 79 ust. 3 ustawy zasadniczej RFN z 1949 r., w myśl, którego nie podlegają zmianie: federalna struktura państwa, zasada współudziału krajów w ustawodawstwie związkowym oraz zasady, zawarte w art. 1-20, odnoszące się do podstawowych praw i wolno­ści jednostki. Nieco inne rozwiązanie zostało przyjęte w Konstytucji Królestwa Norwegii z 1814 r. (art., 112), gdzie stwierdza się„że jakiekolwiek poprawki „nie mogą być sprzeczne z zasadami niniejszej Konstytucji, lecz powinny dotyczyć tylko modyfikacji postanowień szczegółowych, nie naruszając jednak ducha Kon­stytucji". Należy jednak w tym miejscu przypomnieć, że ustrojodawcy pierwot­nego postanowienia niezmienne oczywiście nie wiążą i dlatego też w literaturze określa się je często mianem postanowień „relatywnie niezmiennych".
... zobacz całą notatkę