NAWOZY FOSFOROWE Fosfor jest jednym z zasadniczych składników substancji roślinnych. Jego związki są niezbędne do syntezy białek i węglowodanów, a więc odgrywają ogromną rolę w budowie organizmów żywych.
Ze względu na metodę produkcji, nawozy fosforowe dzieli się na:
nawozy otrzymywane metodą mokrą (precypitat)
nawozy otrzymywane metodą ogniową, czyli termofosfaty. Zaletą metod ogniowych jest otrzymywanie nawozów obojętnych lub zasadowych, zawierających więcej fosforu przyswajalnego przez rośliny.
Termofosfaty dzieli się na II grupy:
I - termofosfaty, których właściwości nawożące należy przypisać zawartym w nim związkom, np. w tomasynie- fosforanowi cztero-wapniowemu ( ) lub supertomasynie- fosforanowi wapniowo-sodowemu II - termofosfaty szkliste, których właściwości nawożące występują wskutek zaniku struktury apatytowej. Termofosfat magnezowo- krzemianowy lub wapniowo- krzemianowy.
Surowcami do wytwarzania nawozów fosforowych są naturalne fosforany: apatyty i fosforyty.
Otrzymywanie superfosfatu Superfosfat - to najważniejszy nawóz, który otrzymuje się przez działanie kwasu siarkowego na zmielony surowiec fosforowy:
Ilość i stężenie kwasu siarkowego (H 2 SO 4 ) zależą od rodzaju przerabianego surowca, temp. otoczenia oraz sposobu mieszania. Wytwarzanie superfosfatu przebiega w dwóch stadiach:
Siarczan wapniowy wytrąca się jako półhydrat, a następnie ulega przemianie na jednowodny hydrat. Po przereagowaniu całkowitej ilości kwasu siarkowego, proces przebiega wg równania:
Stadium to trwa, aż do zakończenia procesu dojrzewania. Kwas siarkowy i fosforowy wchodzą również w procesy uboczne z innymi minerałami zawartymi w surowcach fosforowych.
Powstałe produkty są łatwo przyswajalne i dobrze rozpuszczalne, ale ich nadmiar w superfosfacie jest niewskazany, ponieważ zwiększa jego higroskopijność. Kwas siarkowy działa również na tlenki glinu i żelaza zawarte w surowcach, a powstałe siarczany są szkodliwe, ponieważ reagują z H 3 PO 4 tworząc nierozpuszczalne w wodzie i słabo przyswajalne przez rośliny, fosforany żelaza i glinu.
Spadek przyswajalności superfosfatu nazywa się cofaniem superfosfatu. Powstający przy rozpadzie apatytu fluorowodór reaguje z krzemionką lub z krzemianami zawartymi w surowcach fosforowych. Część jego uchodzi z innymi gazami w postaci SiF 4 , część zostaje w produkcie w postaci soli kwasu fluorokrzemowego:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)