To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Nabycie własności
Każde zbywalne prawo podmiotowe można nabyć w sposób pochodny albo w sposób pierwotny.
Do sposobów pochodnych zalicza się:
- Mancypacja (mancipatio)
- In iure cessio
- Tracycja (traditio)
Do sposobów pierwotnych zalicza się:
- Zasiedzenie (usucapio)
- Zawłaszczenie (ocupatio)
- Przetworzenie (specificatio)
- Połączenie i zmieszanie
- Nabycie owoców.
Mancypacja - była pierwotnie formalnym aktem kupna - sprzedaży, dokonywanym w obecności 5 świadków, pełnoprawnych obywateli rzymskich oraz trzymającego wagę, który odważał kruszec (głównie miedź). Z chwilą pojawienia się pieniądza bitego, wymiana towaru za pieniądz odbywała się poza aktem mancypacyjnym. Mancypacja w dawnym prawie rzymskim miała zastosowanie w celu osiągania różnych skutków prawnych ( adopcja). Zniknęła w kompilacji justyniańskiej.
In iure cessio - był to pozorny proces windykacyjny, w którym zbywca występował w roli pozwanego, a nabywca w roli powoda. Nabywca w obecności pretora dotykał laską przedmiotu zbycia, twierdząc, że stanowi on jego własność. Pozwany albo milczał albo zgadzał się z twierdzeniem powoda, wobec czego przegrywał proces. In iure cessio było sposobem nabycia własności i należało do czynności prawnych abstrakcyjnych.
Tradycja - było to wydanie albo wręczenie rzeczy. Tym sposobem nie tylko na terenie Rzymu przenoszono władztwo nad rzeczami. Na skutek wręczenia rzeczy oddanej na przechowanie przechowawca stawał się zwykłym detentorem rzeczy. Aby na skutek tradycji nastąpiło przeniesienie prawa własności muszą być spełnione 3 wymogi.
- nastąpić musiało rzeczywiste wręczenie rzeczy
- towarzyszyć musiała wola przeniesienia własności po obu stronach
- istnieć musiała słuszna przyczyna prawna dla której dokonywano tradycji.
Zasiedzenie (usucapio) - było nabyciem własności w wyniku posiadania rzeczy przy spełnieniu warunków wymaganych przez prawo. Usucapio uzasadnia się w źródłach rzymskich koniecznością likwidacji stanu niepewności prawnej co do własności rzeczy. W pewnych przypadkach z zasiedzenia mógł skorzystać nawet właściciel, któremu trudno było przeprowadzić dowód na to, że jest właścicielem. Zasiedzenie było znane już ustawie XII tablic. Dostępne było pierwotnie tylko dla obywateli rzymskich. Dotyczyło własności prywatnej, a jeśli chodzi o grunty to możliwe było tylko na gruntach italskich. Po zlikwidowaniu wszystkich różnic w obrębie pełnego władztwa prawnego nad rzeczą, zasiedzenie w prawie justyniańskim ukształtowało się jako instytucja jednolita.
Wymogi warunkujące zasiedzenie :
(…)
…: połączenie mogło nastąpić na skutek działania sił przyrody:
- przymulisko : to powolny przyrost jednego gruntu kosztem drugiego w wyniku przepływu wody w rzece publicznej.
- oderwisko : to nagłe oderwanie się części gruntu w skutek działania prądu rzecznego i dołączenie się go do gruntu cudzego.
- opróżnione koryto rzeczne : w rzekach publiczny przypadało po połowie właścicielom po obu jego stronach.
- powstała na rzece wyspa: dzieliło się ją linią prowadzącą przez środek koryta rzecznego, przyznając prawo właścicielom przybrzeżnych gruntów.
Rzecz ruchoma z nieruchomą : przy połączeniu obowiązywała zasada superficies solo cedit. Oznaczało to, że cokolwiek w sposób trwały zostało złączone z gruntem stawało sie jego częścią składową. Dotyczyło to: nasion, roślin i drzew, które zapuściły korzenie w gruncie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)