To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
MODELOWANIE FIZYCZNE
Wprowadzenie
Coraz większa konkurencyjność przedsiębiorstw powoduje, że poszukuje się metod, które
ułatwiłyby z jednej strony projektowania procesu przeróbki plastycznej, natomiast z drugiej
strony wyeliminowałyby eksperyment na materiale rzeczywistym jako narzędzie
weryfikujące. Poszukiwania te prowadzone są w dwóch kierunkach. Pierwszy kierunek oparty
na aparacie matematycznym oraz technikach obliczeniowych, które gwałtownie rozwinęły się
w ostatnim dwudziestoleciu, pozwala budować matematyczne modele różnych procesów
kształtowania plastycznego oraz zjawisk zachodzących w odkształcanym materiale. Należy tu
głównie wspomnieć o metodzie elementów skończonych. Popularność tej metody wynika z
jednej strony z coraz większej dostępności komputerów o dużych mocach obliczeniowych, z
drugiej zaś z coraz prostszej obsługi programów wykorzystujących tą metodę. Pomimo
bezdyskusyjnej przydatności i nieuniknionego wdrażania modelowania matematycznego do
analizy i projektowania procesów, należy pamiętać zarówno o potencjalnych możliwościach
jak też i o ograniczeniach tej metody. Podstawowym ograniczeniem w bezpośrednim
wykorzystaniu matematycznego modelowania w procesie projektowania jest brak pewności
czy uzyskane wyniki są wystarczająco poprawne. Niepewność ta może być spowodowana
przyjęciem błędnych założeń. Dlatego konieczne jest porównanie modelowania
matematycznego z rzeczywistym procesem, którego alternatywą może być metoda fizycznego
modelowania jako dużo tańsza i szybsza.
Metoda ta może stanowić samodzielne narzędzie w projektowaniu procesów przeróbki
plastycznej z uwzględnieniem zarówno kształtu jak i właściwości gotowego wyrobu lub też
współdziałać z modelowaniem matematycznym, dostarczając mu niezbędnych informacji
dotyczących zachowania się odkształcanego materiału, warunków brzegowych oraz może
pełnić rolę narzędzia weryfikującego.
Podstawową ideą modelowania fizycznego jest zastąpienie rzeczywistego materiałów
danym procesie przeróbki plastycznej materiałem modelowym o granicy plastyczności 100-
1000 razy mniejszej od materiału rzeczywistego. Stwarza to możliwość użycia tańszych
narzędzi oraz pras o dużo mniejszych naciskach niż w procesach rzeczywistych.
Poprawność fizycznego modelowania oraz możliwość transformacji wyników na
rzeczywisty proces przeróbki plastycznej jest ściśle uzależniona od zachowania warunków
podobieństwa między modelem fizycznym a procesem rzeczywistym. Podobieństwo to
(…)
… materiały modelowe zasadniczo mogą być podzielone na dwie
grupy: metaliczne i niemetaliczne. Do grupy metalicznych należą między innymi: ołów,
aluminium, sód, miedź i ich miękkie stopy. Do grupy niemetalicznych zalicza się: gumę,
materiały termoplastyczne, różne rodzaje wosków oraz ich mieszaniny, a także plasteliny z
różnymi dodatkami (kaolin, lanolina, silikon, kreda). Niemetaliczne materiały modelowe…
…. Po prawej stronie umieszczono układ napędowy: silnik o mocy 1kW wraz z
motoreduktorem firmy LENZE oraz mechanizm śruba - nakrętka zamieniający ruch obrotowy
silnika na ruch posuwisty stempla. Maksymalna siła kształtowania na przedstawionym
stanowisku wynosi 4 kN.
W celu zapewnienia możliwości pomiaru odkształceń na powierzchni próbki naniesiona
została kwadratowa siatka o długości boku 2,5 mm przy pomocy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)