W stosunku do poprzednich podziałów nowy schemat zawiera pewne zmiany. Wprawdzie już dawniej tak nazywane paciorkowce ropotwórcze okazały się blisko spokrewnione i tworzą nadal wspólną grupę, ale nie ma wśród nich zaliczanego do niej wcześniej pneumokoka 5. pneumoniae. Z kolei, dawniej wyodrębniane jako jedna grupa paciorkowce jamy ustnej tworzą kilka odrębnych genetycznie grup: S. mitis, S. mutans, S. salivarius i S. milleri. Pneumokok okazał się genetycznie spokrewniony z paciorkowcami grupy S. mitis. Inny, niezwykle ułatwiający identyfikację, podział paciorkowców na grupy serologiczne opiera się na budowie antygenowej składników ich ściany komórkowej: wielocukru swoistego C (grupy A, B, C, F, G) lub kwasu lipotejchojowego (grupa D). System podziału opierający się na różnicach w tej budowie stworzyła Lanccfield w celu identyfikacji tzw. paciorkowców [5-hemoIizujących - grupy gatunków, których szczepy mogą wywoływać na agarze z krwią hemolizę typu p\ Szczepy takie znajdują się w obrębie wielu gatunków w różnych grupach tych ziarenkowców. Z czasem poszerzano liczbę grup serologicznych, ale u niektórych gatunków nie rozpoznano antygenów, a u innych okazało się, że dają one reakcje krzyżowe lub że w obrębie jednego gatunku spotykane są szczepy zawierające różne antygeny grupowe. Podział serologiczny zachował swą przydatność diagnostyczną, obejmuje ponad 20 grup, ale w praktyce wykorzystywany jest tylko do ograniczonej liczby gatunków (tab. 2.6).
E. M. Szewwyk u-cd.}, Diagnostyka bttherfohgiaita, Warszawa 20fHi ISBN 978-8.1 -0 1-1447.1-9. O by WN PWN 2005 System ten jest szeroko stosowany, gdyż pozwala na szybką identyfikację gatunków najważniejszych w patologii człowieka. Opiera się na nim wiele rodzajów szybkich testów identyfikacyjnych: próby lateksowe czy immunoenzymatyczne, na przykład paskowe, pozwalające na wykrycie infekcji spowodowanej przez S. pyogenes w ciągu kilku minut od pobrania wymazu z gardła.
Tabela 2.6. Grupy serologiczne paciorkowców o znaczeniu klinicznym
Grupa serologiczna wg Lancefield
Gatunek
A
S. pyogenes nieliczne szczepy S. anginosus i S. constelatus B S. agalactiae C S. dysgalactiae subsp. eguisimilis S- equi subsp, equi S. equi subsp. zooepidemicus D S. ftows (syn. S. equinus) Enterococcus laecalis Enterococcus laecium F
niektóre paciorkowce grupy S. milleri
G
m.in. zwierzęce paciorkowce ropotwórcze (np. S. canis) W pierwotnym schemacie Lancefield w grupie D umieszczone są także gatunki paciorkowców obecnie wyodrębnionych jako osobny rodzaj Enterococcus. Ziaren-kowce te mają bowiem w swojej ścianie antygeny (kwasy lipotejchojowe) charakterystyczne dla tej grupy, przez co ich diagnostyka łączy się z diagnostyką rodzaju
(…)
… (w czasie pierwszego tygodnia życia) pojawia się baktericmia i zapalenie płuc, później (u niemowląt) najczęściej opisywane jest zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznica.
U dorosłych, u których szczególną predyspozycję stanowią cukrzyca i alkoholizm, S. agalactiae może wywołać zapalenie pęcherza moczowego i odmiedniczkowe zapalenie nerek, rzadziej inne infekcje.
5. dysgalactiae subsp. eąuisimilis (S. eąuisitnilis) początkowo uważany za drobnoustrój zwierzęcy, często jest izolowany także od ludzi. Może stanowić składnik flory gardła osób zdrowych. Jest jednak także chorobotwórczy - izolowany z różnych ropnych zakażeń: zapalenia gardła, migdałków podniebiennych i zapalenia płuc, a także ropnych stanów zapalnych skóry i tkanki podskórnej. Może wywoływać martwicze zapalenie powięzi…
…/klriń/lacli zna. Warszawa 200h ISBN 978-8M1 -1447.1-9.0 by WN PWN 2005
niowe białko podobne do biaika M i toksynę powodującą niespecyficzną aktywację układu immunologicznego.
5. pneumoniae (pneumokok; dwoinka zapalenia płuc) jest czynnikiem etiologicznym płatowego zapalenia płuc i najczęstszą przyczyną bakteryjnego zapalenia płuc u człowieka. Może wywoływać także zapalenie oskrzeli, zatok i ucha…
…
Sposób transportu
Uwagi
UKŁAD ODDECHOWY
wymaz z przewodów nosowych
w jałowej probówce lub podłożu transportowym
wymaz ze skóry przedsionka nosa w badaniu na nosicielstwo gronkowców
Nos
Część nosowa gardła, gardto, migdalki
wymaz z błony śluzowej
w jałowej probówce lub podłożu transportowym
przy podejrzeniu błonicy, krztuśca, anginy Plauta-~Vincenta pobrać materiał na dwie wymazówki; przy podejrzeniu krztuśca…
… płucnej lub opłucnej
jałowy pojemnik
z niewielką ilością jałowego
035% NaCI lub system
transportowy dla
beztlenowców
płyn z jamy opłucnej
podłoże transportowo--wzrostowe lub system transportowy dla beztlenowców
materiału nie wolno
przechowywać
i transportować w niskiej
temperaturze
UCHO
wymaz z przewodu słuchowego zewnętrznego lub małżowiny usznej
w jałowej probówce lub podłożu transportowym
aspirat…
… są półpłynne podłoża transportowe (Aneks T-l). Próbki materiału klinicznego umieszczone w odpowiednim podłożu transportowym mogą być przechowane w temperaturze pokojowej na ogół do 24 godzin. Niektóre materiały, jak na przykład krew, płyn mózgowo-rdzeniowy, oraz takie, które mogą zawierać dwoinki rzeżączki, mikoplazmy, chlamydie czy beztlenowce, powinny być jednak jak najszybciej dostarczone do laboratorium…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)