Zagadnienia w nim omawiane to między innymi: program restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, jego podstawa prawna, udział państwa, podstawowe cele programu, wyeliminowanie przedsiębiorstw, trzy formy sprzedaży wierzytelności przez bank, itp.
Metody restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw przez banki Proces transformacji ustrojowej i nowe warunki ekonomiczne: uwolnienie cen, urealnienie ceny kredytu, względne otwarcie rynku wewnętrznego dla eksporterów, a przy tym duża niestabilność otoczenia w jakiej przyszło działać przedsiębiorstwom, spowodowały załamanie sytuacji gospodarczej wielu przedsiębiorstw, które często zamiast racjonalizować swoją działalność w celu zwiększenia konkurencyjności odpowiedziały zwiększeniem cen i w przypadku, gdy traciły płynność - zaciąganiem nowych kredytów lub zawieszaniem spłaty należności wobec banków lub dostawców. Same banki dalekie również były od stosowania przyjętych norm dotyczących analizy ryzyka kredytowego i późniejszej ścisłej kontroli sytuacji finansowej przedsiębiorstw, co również przyczyniło się do zwiększenia skali zjawiska „złych długów”.
Analiza należności banków od przedsiębiorstw z tytułu udzielonych kredytów, naliczonych odsetek, gwarancji i innych tytułów wykazała, że znaczna ich część jest wątpliwa lub nieosiągalna. Dotyczyło to przede wszystkim banków i przedsiębiorstw państwowych. W związku z tym skonstruowano program restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków. Przesłankami jego stworzenia były:
rosnący (przynajmniej do końca 1991 r.) udział złych długów w portfelach kredytowych banków komercyjnych,
niedostateczne zabezpieczenie tych banków przed ewentualnymi stratami związanymi ze złymi długami, spowodowane niewystarczającą wielkością rezerw celowych na złe kredyty oraz niedostateczną bazą kapitałową banków,
nierealistyczne podejście banków do zagrożonych kredytobiorców, przejawiające się w braku elastycznych i zróżnicowanych form działania w stosunku do poszczególnych, znajdujących się w trudnej sytuacji przedsiębiorstw.
Program restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków stanowi próbę kompleksowego rozwiązania problemu tzw. „złych długów” bankowych, ze szczególnym naciskiem na ostateczne rozstrzygnięcie sytuacji wielkich przedsiębiorstw przemysłowych, które znalazły się w portfelach kredytowych banków jako dziedzictwo poprzedniego systemu gospodarczego.
Podstawę prawną programu stanowi Ustawa z 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw, wraz z aktami wykonawczymi.
Ustawa reguluje:
Bankowe postępowanie ugodowe,
Publiczną sprzedaż wierzytelności bankowych,
Nabywanie akcji jednoosobowych spółek Skarbu Państwa za wierzytelności,
Przekazywanie środków na powiększenie funduszy własnych banków państwowych oraz banków, w których Skarb Państwa posiada więcej niż 50% udziałów.
Generalnie istnieją dwa podejścia do problemu bankowych „złych długów”:
(…)
… tych jednostek. Warunkiem takiej zamiany jest powstanie zobowiązania dłużnika przed dniem 30 czerwca 1992 roku. Przyjęte rozwiązania powinny przyczynić się do ożywienia obrotu wierzytelnościami i rozładowania zatorów płatniczych między przedsiębiorstwami.
Banki biorące udział w programie zostały zasilone przez Skarb Państwa w środki w postaci obligacji, które posłużyły do utworzenia odpowiednich rezerw…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)