Fragment notatki:
Dokument ma 15 stron i porusza zagadnienia takie jak: paradygmat, paradygmat klasyczny, naturalizm metodologiczny w kryminologii, pytania lombrozjańskie, pytania queteleowskie, paradygmat pozytywistyczny, pytanie relatywne, antynaturalizm kryminologiczny, ekonomiczne teorie przestępczości, racjonalizacja kary w nurtach kryminologicznych, biopsychologizm, antropologia kryminologiczna.
Notatka zawiera także informacje dotyczące takich zagadnień jak: cechy somatyczne, zachowanie przestępne, psychopatia, przestępczość, teorie strukturalne, teorie zróżnicowania kulturowego, teorie neutralizacji, koncepcja przestępczości, koncepcja dewiacji wtórnej, naznaczenie społeczne, problem wartościowania.
Ponadto, notatka porusza także zagadnienia takie jak: analiza konfliktowa, teoria kryminalizacji, nurt kryminologii radykalnej, nurt abolicjonistyczny, nurt fenomenologiczny, geneza nurtu neoklasycznego, kara kryminalna, koncepcja sprawcy przestępstwa, ekonomiczna teoria przestępczości, etiologia kryminalna, koncepcje podaży okazji przestępczej.
W notatce pojawiają się również nazwiska takich osób jak: H. J. Eysenck, Emil Durkihim, D. Matz, Sack, T. Bernard, G. Vold, A. Turek, Hirsch, E. van den Haag, Wilson, M. Felson.
Pojęcie paradygmatu i ich sens w kryminologii. Pojęcie paradygmatu zostało wprowadzone do nauki przez Thomasa Khuna. Za paradygmat uznaje się ogólne wzorce pracy badawczej oparte na wyraźnych założeniach pojęciowych, metodologicznych i metafizycznych. W obrębie kryminologii można wyróżnić trzy podstawowe nurty - paradygmaty tj. kryminologię klasyczną, pozytywistyczną i antynaturalistyczną. Paradygmat klasyczny.
Nurt kryminologii klasycznej wykształcił się w XVIII w. Do jego głównych twórców należy: Cesare Beccaria, Immanuel Kant czy Anselm Feuerbach. Szkoła klasyczna zakładała, że każdy człowiek, w tym także sprawca przestępstwa jest jednostka racjonalną. Każdy człowiek świadomie wybiera między alternatywnymi sposobami postępowania. Każdy człowiek jest wyposażony w wolną wolę. Szkoła klasyczna opiera się na założeniu, że przestępca niczym szczególnym się nie wyróżnia. W ujęciu szkoły klasycznej każdy jest potencjalnym przestępcą. Każdy człowiek jest zdolny do popełnienia przestępstwa. Każdy człowiek jest skłonny do popełniania przestępstw, a więc szkoła klasyczna zakładała pesymistyczną wizję natury ludzkiej. Człowiek jest zatem istotą, której zachowania mogą być manipulowane za pomocą obawy przed karą.
Naturalizm metodologiczny w kryminologii.
Naturalizm metodyczny jest przekonaniem o konieczności oraz możliwości uprawiania nauk społecznych na wzór nauk ścisłych. Pozytywistyczna koncepcja nauk społecznych opierała się na przekonaniu o możliwości uzyskania przez nauki społeczne wiedzy równie pewnej i ścisłej na temat człowieka i społeczeństwa co wiedza uzyskana przez fizykę czy chemię na temat świata przyrody. Pytania lombrozjańskie i pytania queteleowskie.
Cechą kryminologii pozytywistycznej jest koncentracja na osobie sprawcy przestępstwa. Przedstawicielem nurtu pozytywistycznego jest Cesare Lombroso. Lombroso zadał pytanie: dlaczego jedni ludzie popełniają przestępstwa, a inni nie? Postawione przez niego pytanie nazywa się pytaniem lombrozjańskim. Odpowiedź na nie sprowadza się do tezy, ze sprawca przestępstwa różni się od innych ludzi. Pozytywiści twierdzili, że przestępcy stanowią szczególną kategorię osób, wyróżniają się szczególnymi cechami. By ustalić dlaczego jedni popełniają przestępstwa należy ustalić czym r
(…)
… na laczeniu właściwości psychicznych z czechami somatycznymi. Najstarsza została stworzona przez Hipokartesa. Wyroznil on nastepujace typy psychosomatyczne:
sangwinik - silnie reagujacy i niewytrwaly w dzialaniu,
choleryk - silnie reagujacy i wytrwaly w dzialaniu,
melancholik - slabo reagujacy i wytrwaly w dzialaniu,
flegmatyk - slabo reagujacy i niewytrwaly w dzialaniu.
Inna typologie stworzyl Kretschmer…
… i następuje dezorientacja co do tego czym należy się kierować, do głosu dochodzą naturalne ludzkie skłonności. Koncepcja dewiacji wtórnej
Twórca koncepcji dewiacji wtórnej jest E. Lemert. Jednym z pierwszych pojęć koncepcji zw. ramach nurtu naznaczenia społecznego było pojęcie jaźni odzwierciedlonej. Istota tego pojęcia oparta jest na spostrzeżeniu, że każda jednostka ma jakieś zdanie na swój temat…
… sięgania wyłącznie po kulturowo dopuszczalne środki, jednostka wykazuje skłonność do innych działań zdatnych do zrealizowania celów - rytualizm - pojawia się przy odrzuceniu przekonania o potrzebie osiągania celów, przy jednoczesnej internalizacji społecznie aprobowanych sposobów ich dochodzenia, jednostka redukuje aspiracje i zadowala się przestrzeganiem uznawanych norm postępowania
- wycofanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)