Kontrola społeczna - opis

Nasza ocena:

3
Pobrań: 49
Wyświetleń: 700
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Kontrola społeczna - opis - strona 1 Kontrola społeczna - opis - strona 2 Kontrola społeczna - opis - strona 3

Fragment notatki:

KONTROLA SPOŁECZNA - to czwarty element ładu społecznego. Dla istnienia porządku społecznego niezbędne są normy i wartości społeczne - bez nich lad społeczny byłby nie możliwy. Ale dla ładu społecznego ważne jest czy owe normy są przestrzegane. Kontrola społ.- to zespół instytucji i działań sprawdzających i ewentualnie sankcjonujących przestrzeganie obowiązującej regulacji aksjonormatywnej. Tak rozumiana kontrola społeczna jest rodzajem przymusu wywieranego (stosowanego) aa jednostkę przez społeczeństwo. Charakteryzując tą reakcję, jednostką a społeczeństwo według Emila Durkheirna (twórcy francuskiej szkoły socjologicznej) da się wyróżnić jej dwie cechy: zewnętrzność -jednostka rodząc się zastaje społeczeństwo na zewnątrz siebie. Jest tutaj w tym zetknięciu paradoks, wiemy, bowiem (Arystoteles), iż ze swojej natury jednostka jest przeznaczona do życia we wspólnocie. .Me w momencie narodzin wspólnota jest dla jednostki obca, gdyż jednostka (po urodzeniu) należy do świata natury. Aby tę obcość (zewnętrzność) znieść (zlikwidować), a więc innymi słowy, aby spełnione zostało to Arystotelesowskie przeznaczenie człowieka jednostka musi zostać poddana przymusowi uspołecznienia. Stąd wynika druga cecha przymus społeczny wobec jednostki - jednostka musi nauczyć się żyć w społeczeństwie, czyli musi być poddawana procesowi uświadamiania. Przejście tego procesu sprawa, że na miejsce zewnętrzności społeczeństwa wobec jednostki następuje uwewnętrznieniu społeczeństwa przez jednostkę, (co należy rozumieć jako przyswojenie zasad społecznych przez jednostkę). Od tego momentu wchodzimy w drugą fazę przymusu społecznego - kontrola, sprawdzanie czy jednostka przestrzega, respektuje to, czego się nauczyła. DWA PODSTAWOWE RODZAJE KONTROLI SPOŁECZNEJ przymus formalny (kontrola) - w przypadku kontroli formalnej jest ona realizowana przez policje, prokuraturę, sądy i różnego rodzaj u organy kontroli działające wewnątrz różnych instytucji (w szkole, partii, itp.). Podstawa aksjonormatywna działania tych instytucji jest prawo pisane, zasady skodyfikowane (sformalizowane), np.: przepisy zawarte w kodeksach i regulaminy wewnętrzne instytucji różnego rodzaju. przymus nieformalny - instytucją kontroli nie formalnej jest opinia publiczna (społeczna). Rozumieć ją należy jak najszerzej, ponieważ obejmuje ona opinie ludzi na cały m świecie z jednej strony, (którzv np.: wypowiadają swoje opinie na temat wojny w Iraku), a z drugiej strony jest rodzina, sąsiedzi. W obu przypadkach i wszystkich przypadkach pośrednich mamy do czynienia ze sprawdzaniem i ewentualnie sankcjonowaniem. Oznaką działania w skali makro będą głosy sprzeciwu/poparcia dla operacji zbrojnej w Iraku. Oznaką działania w skali mikro może być dezaprobata, albo akceptacja dla X za jakieś zachowanie. Podstawą aksjonormatywną nie jest prawo formalne, ale podstawą jest obyczaj, prawo zwyczajowe, które występuje w dwóch wariantach: tradycja, moda.

(…)

… nie formalny, wpojono nam, iż w tym dniu powinniśmy tam być. presja kulturowa wynikająca z mody — (np.: sposób ubierania siej, nie istnieją^ przepisy mówiące, jakie buty mamy nosić, nie ma również ku temu żadnych naturalnych powodów —jest to wynik presji opinii społecznej. Gdybyśmy nie postąpili zgodnie z opinią publiczna^ staniemy przeaproblemem, „ co ludzie powiedzą? " Czarnowski Stefan (przedstawiciel…
… odpowiada, że do ślubu pójdzie w skórzanej kurtce i tenisówkach. Szok, jakiego dostała babcia jest namacalnym dowodem na to, iż babcia jest dotknięto społeczni ustanowioną naturą, ale w takim samym stopniu jak jej wnuczka, która realizuje konwencje oryginalności. Społecznie ustanowiona natura ma swój polski odpowiednik — instyntywizacja norm i wartości (Stanisław Osowski). Paradoks nazw polega…
… superego to wszystko to, co powinniśmy robić.
ego - czyli Ja" (znajduje się pomiędzy id, a superego). Każdy z nas, nasze ego jest w stanie bardzo częstego zderzenia dwóch praw płynących z id i superego. Na co innego mamy ochotę, a co innego powinniśmy robić (mówiąc metaforycznie ego jest pomiędzy młotem „id", a kowadłem „superego"). Zawsze stoi w obliczu dwóch możliwości: Np.: " rodzina oczekuje…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz