To tylko jedna z 41 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Juliusz Słowacki Dzieła wybrane HYMN Smutno mi, Boże! H ymn jest to pieśń błagalna lub narracyjna, zawierająca pochwałę bóstwa, legendarnych bohaterów, upersonifikowanych zjawisk lub idei, utrzymana w stylu wzniosłym, na ogół rozwijająca się według schematu przemówienia, poczynając od apostroficznego zwrotu (apostrofy) na początku. Autorzy hymnów często przemawiają w imieniu pewnej zbiorowości, snują rozważania moralne, niekiedy wyznania osobiste. Źródłem tradycji hymnu były pieśni obrzędowe starożytnej Grecji. Był on jedną z głównych form poezji kościelnej średniowiecza, natomiast w renesansie wyrażano w hymnach uczucia osobiste, w okresie oświecenia zaś - prezentowano tematy patriotyczne. Tematem tego utworu jest skarga do Boga. Podmiot liryczny żali się, że jest wygnany z własnej ojczyzny i jego życie jest pełne smutku. Nie prosi jednak Boga o poprawę swego losu, a jedynie mu się zwierza. Wiersz ten ma charakter wyznania. Podmiot liryczny patrząc na piękny, godny podziwu świat doznaje smutku i w formie modlitwy zwierza się z tego Bogu. Mówi mu, że wszystko co stworzył, jest piękne, lecz nie raduje jego serca. Powodem tego jest to, iż nigdy już nie będzie mu dane powrócić do swego ojczystego kraju. Zwierza się, iż czuje się jak wygnaniec i bezdomny człowiek. Zdaje sobie sprawę z tego, że nawet po śmierci jego szczątki nie spoczną w ojczystej ziemi. Twierdzi, że z tego powodu jego dusza nigdy nie zazna spokoju i będzie ona skazana na wieczną tułaczkę po świecie z dala od własnego kraju. Uważa się za umarłego za życia
Utwór ten składa się z ośmiu strof po sześć wersów. Każda z tych strof kończy się stwierdzeniem \"Smutno mi Boże\". W wierszu tym występują również rymy. Liczba sylab w wersach nie jest sobie równa. Utwór ten jest za to bogaty w środki poetyckie. Występuje w nim wiele epitetów i porównań. Podmiotem lirycznym jest, tułający się po świecie, bezdomny, zagubiony i tęskniący za ojczyzną człowiek. Postać ta mówi o sobie w rodzaju męskim, więc możemy przypuszczać, iż jest to mężczyzna. Wiemy, że jest to postać która wiele w swoim życiu przeszła. Została ona najprawdopodobniej zmuszona do opuszczenia swojego ojczystego kraju z powodu spiskowania przeciw zaborcom. Nie wiemy jednak czy została ona skazana przez tamtejsze władze na wygnanie, czy też sama uciekła z kraju bojąc się odpowiedzialności za swoje czyny. Wiemy też, że osoba ta już prawie nie pamięta rodzinnego kraju. Nasuwa się więc przypuszczenie, że jest to osoba w podeszłym wieku. Przypuszczenie to jednak nie musi być koniecznie zgodne z prawdą. Jest ono jednak bardzo prawdopodobne. Adresatem tego utworu jest Bóg. Nie jest to jednak taki Bóg jak w innych utworach z tamtego okresu. W większości ówczesnych utworów Bóg przedstawiony był jako istota potężna, wspaniała i miłująca każdego człowieka. W tym utworze natomiast Bóg jest tylko po to, aby człowiek mógł mu powiedzieć, iż wszystko dzieje się na opak w jego cudowie urządzonym świecie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)