To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozpad alfa Rozpady jądrowe zachodzą zawsze (prędzej czy później) jeśli jądro o pewnej liczbie nukleonów znajdzie się w stanie energetycznym, nie będącym najniższym możliwym dla układu o tej liczbie nukleonów. Takie nietrwałe (w stanach niestabilnych) jądra powstają w wyniku reakcji jądrowych. Niektóre reakcje są wynikiem działań laboratoryjnych, inne dokonały się za sprawą przyrody podczas powstawania naszej części Wszechświata. Jądra nietrwałe pochodzenia naturalnego są nazywane promieniotwórczymi , a ich rozpady noszą nazwę rozpadów promieniotwórczych (promieniotwórczości). Rozpady promieniotwórcze dostarczają wielu informacji o samych jądrach atomowych (budowie, stanach energetycznych, oddziaływaniach) ale również wielu zasadniczych informacji o pochodzeniu Wszechświata. Szczególnie ważnym rozpadem promieniotwórczym jest rozpad alfa ( α) występujący zazwyczaj w jądrach o Z ≥ 82. Z przyczyn historycznych jądro 4He jest nazywane cząstką α. Rozpad α polega na przemianie niestabilnego jądra w nowe jądro przy emisji jądra 4He tzn. cząstki α. Proces zachodzi samorzutnie bo jest korzystny energetycznie. Energia wyzwolona w czasie rozpadu (energetyczny równoważnik niedoboru masy) jest unoszona przez cząstkę α w postaci energii kinetycznej. Przykładowa reakcja dla jądra uranu wygląda następująco 238U 234Th + 4He + 4.2 MeV Rozpatrzmy teraz układ zawierający w chwili początkowej wiele jąder tego samego rodzaju. Jądra te podlegają rozpadowi α (równie dobrze rozpadowi β) z częstością rozpadów λ. Chcemy znaleźć liczbę jąder, która nie uległa rozpadowi po czasie t od chwili początkowej. Oznaczamy przez N liczbę jąder. Wtedy d N (
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)