Definicja społeczności lokalnej - społeczność lokalna jest kompleksem stosunków społecznych zachodzących wśród ludności określonego obszaru, na którym większość podstawowych potrzeb ludności jest zaspakajana. Koncepcje pojęcia lokalności: 1). Definicja ekologiczna - powiązanie z przestrzenią, przekonanie, że warunki terytorialne mają wpływ na formy życia zbiorowego społeczności lokalnych. 2). Funkcjonalno-strukturalna: społeczność lokalną traktuje się jako wyodrębniony system społeczny i analizuje się części składowe tej mezostruktury (zrzeszanie się ludzi, struktura władzy). 3). Podejście interakcyjne - relacje między członkami danej społeczności lokalnej widziane jako scena na której aktorzy (podmioty) kreują jej rzeczywistość. 4). Teoria działania społecznego - działanie jest wtedy społeczne, gdy zmierza do oddziaływania na innych i przebiega wg schematów i określonych wartości . Transformacja społeczności lokalnych - teorie: 1). Społeczeństwa masowego - społeczności lokalne nie mają racji bytu i zanikają w obecnym świecie z powodu: gwałtownego uprzemysłowienia (industrializacji), urbanizacji uzawodowienia, wzrostu ruchliwości społecznej ludności (horyzontalnej jak i wertykalnej, rozrostu wielkich organizacji i związków, brak uwzględnienia indywidualnych cech ludzi, fascynacji zdobywaniem dóbr . 2). Teoria społeczeństwa „bezlokalnego” - podlegają procesowi specjalizacji, współczesny człowiek nie jest związany przez całe życie z jedną grupą lokalną, nie ogranicza się do jednego obszaru - gdzie indziej żyje, pracuje, miewa znajomych. 3). Teoria zaćmienia (R.L. Warren) - społeczność lokalna nie zamiera - zanika jako grupa ale zmienia swą strukturę i funkcję, podlega specjalizacji, dostosowuje się do współczesnego rozwoju .Zmiany strukturalno-funkcjonalne dokonują się na osi koordynacji pionowej i osi koordynacji poziomej. Wnioski - koordynacja pozioma (horyzontalna) jest coraz mniej znacząca maleje autonomia lokalnych grup, natomiast koordynacja pionowa (wertykalna coraz bardziej się rozrasta, dominuje; społeczności lokalne zostają zaćmione przez struktury pionowe. 4) teoria transformacji: społeczności lokalne nie zanikają a zmieniają się tak jak świat, mają one charakter uniwersalny wszechobecny - są pośrednikami między jednostką a wielkimi zbiorowościami mają znaczenie raczej ekonomiczne, zanikają jedynie społeczności lokalne w ujęciu tradycyjnym- ulegają rozpadowi więzi rodzinne, krewniacze w miejsce, których wchodzą pewne struktury formalne.
Aspekty społeczności lokalnej wg Rybickiego (więź stanowiona) więzi stanowione tworzą się z mocy pewnego stanowienia, decydowania (oparte na prawie lub na przemocy lub na jednym i drugim). Występują więzi o charakterze bezpośrednim - zamiarem tego kto dysponuje prawem lub przemocą jest ustawienie ludzi w pewnych układach społecznych; o charakterze pośrednim - ustawodawcy nie ma w zamiarze tworzenia więzi, natomiast tworzą się one wtórnie (np. zakłady karne). Cechą więzi stanowionej jest to, że niknie ona lub słabnie kiedy ustają warunki i sytuacje w jakich się wytowrzyła.
(…)
… (relacje lekarz i szewc).
Mechaniczna - bazuje na podobieństwie między ludzimi (np. ta sama płeć, choroba), tożsamości.
Podział więzi wg koncepcji prof. Rybickiego
ze względu na genezę powstania więzi: a). naturalne - człowiek automatycznie staje się członkiem grupy bez udziału naszej woli. Los jednostki jest tożsamy z losem zbiorowym - wspólne doświadczenia, perspektywa długiego trwania, posiadanie autorytetów lokalnych (np. rasa, pochodzenie - rodziców się nie wybiera; więź narodowa, przynależność terytorialna - miejsce urodzenia) b). stanowione - wynikają ze społecznego stanowienia - wynikają z prawa, przymusu, prawa i przymusu. Mogą być stanowione w sposób pośredni (dysponent nie miał zamiaru wywołać więzi, a ona się ujawniła np. więzi między więźniarkami obozów koncentracyjnych - wytworzyły się na skutek przymusu, co nie było zamiarem hitlerowców) i bezpośredni (ustawodawca używa go aby dokonać ustruktualizowania społeczeństwa - np. ustawa o ustroju gmin)
ze względu na zasięg więzi: mikrogrupy - rodzina, przyjaciele; mezostruktury - więzi cząstkowe, identyfikacja ludzi przez status, mieszkańcy miasta; makrostruktury - państwo, społeczeństwo
ze względu na rodzaje spraw (przedmiotowe) - zakres…
…. Są to normujące funkcje kultury. Normy te określają jak zachować ma się jednostka w społeczeństwie, czego robić jej nie wolno, jakie będą stosowane kary jeśli jednostka nie zastosuje się do obowiązujących norm. Zapoznanie się z obowiązującymi normami nazywa się procesem socjalizacji. Każdy z nas podlega socjalizacji: socjalizacja pierwotna - dokonuje się w obrębie rodziny, rodzice uczą co wolno, czego nie wolno…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)