Czynniki kształtujące cykliczność i rentowność wzrostu wg prof. Kaleckiego. Teoria wahań cyklicznych zbudowana została na sprzeczności między wysokością nakładów inwestycyjnych, a zmianami w zasobie kapitału. Wydatki inwestycyjne tworzą najpierw popyt i wpływają na wielkość zysków. Kalecki uważa, że „kapitaliści” zarabiają tyle i ile sami wydają na inwestycje i własną konsumpcję. Ich wydatki tworząc rynek zbytu napędzają zyski innym kapitalistom produkującym dobra inwestycyjne i konsumpcyjne. Jeśli przyrost wydatków inwestycyjnych DIk wpływa dodatnio na realne decyzje inwestycyjne, to przyrost zasobu kapitału DZk wpływa ujemnie na decyzje inwestycyjne przedsiębiorców. Kalecki za pomocą krzywej wydatków inwestycyjnych, krzywej zasobu kapitału i średniego zużycia kapitału przedstawił nam wyżej wymienione zależności. Krzywa wydatków inwestycyjnych wpływa na poziom kapitału. Efektem tego jest krańcowa stopa zysku z jednostki inwestycyjnej (krańcowa stopa zysku z jednostki kapitału) (przyrost zysku na przyrost jednostki kapitału) nazywana także regulatorem. Dzięki niej wiemy jak zmienia się przyrost zysku na jednostkę przyrostu zysku kapitału. Pewien rodzaj inwestycji wykazuje wyraźnie dużą cykliczność pod wpływem zmian w przyroście zysku oraz w przyroście kapitału. Niestabilność: cykliczne wahania w wydatkach inwestycyjnych są główną przyczyną niestabilności i wahań w innych wielkościach ekonomicznych. 1. Nie można w nieskończoność zwiększać inwestycji, bo istnieje szczytowy popyt na niektóre inwestycje, 2. Nie można w nieskończoność nie inwestować, Sprzeczność jaka zachodzi pomiędzy popytowymi i podażowymi efektami wydatków inwestycyjnych prowadzi w sposób nieuchronny do wahań cyklicznych
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)