Dwa i pół tysiąca lat temu w Gaja w Indiach, książę Siddharta Gautama z rodu Siakjów doświadczył Przebudzenia. Wcześniej, przez siedem lat, chcąc poznać przyczyny cierpienia nękającego wszystkich ludzi praktykował jogę, medytację i ascezę. Jednak mimo tego, że poświęcił się im całkowicie, wszystkie te metody okazały się nieskuteczne. Wieczorem przed Przebudzeniem zrezygnował ze starych metod, przerwał ascezę i zjadł posiłek. Poczuł się rozluźniony i dostrzegł jakąś nadchodzącą głęboką przemianę. Usiadł w medytacji pod drzewem figowca ślubując nie wstać dopóki nie dostąpi pełnego Przebudzenia. Siedział tak przez całą noc w pełnię Księżyca, aż o świcie, pierwszy promień wschodzącej Gwiazdy Porannej (Wenus) nagle doprowadził jego umysł do stanu doskonałej przejrzystości zrozumienia. Było to "anuttara samjak sambodhi" - najwyższe pełne Przebudzenie, całkowite wyzwolenie z cierpienia i zrozumienie jego przyczyn. Od tego momentu Siddharta był nazywany Buddą, Przebudzonym. To doświadczenie Przebudzenia - Bodhi stanowi istotę buddyzmu. Cała jego filozofia i wszystkie techniki mają na celu doprowadzenie praktykującego właśnie do tego doświadczenia. Pierwsze słowa Siddharty po Przebudzeniu były następujące: "O jakże wspaniale! Każda istota bez wyjątku jest Buddą." Poprzez medytację nad pytaniem: "Kim jestem? Jakie jest moje prawdziwe Ja? Co stanowi moją istotę?" prowadzi droga do uświadomienia sobie własnej, prawdziwej Natury. W codziennym, zwyczajnym życiu trudno jednak jest osiągnąć takie zrozumienie, ponieważ to za kogo siebie uważamy nie jest naszą najgłębszą istotą, tylko iluzją, ego.
Buddyzm naucza, że wszyscy ci, którzy posiadają wewnętrzne, głębokie przekonanie o jedności swojej natury z Naturą Buddy, znajdują się na najkrótszej drodze prowadzącej do Oświecenia. Zwraca się jednak uwagę na to, że wszystkie wysiłki mające na celu osiągnięcie Stanu Buddy wyrażają tylko fałszywą dumę ego. Ponieważ natura każdej istoty jest już Naturą Buddy, nie trzeba nic robić, aby ją uzyskać, a wręcz przeciwnie dążenie do celu - Oświecenia to zaprzeczenie faktu, że już jest się Buddą. Jedyną rzeczą jaką trzeba zrobić, to urzeczywistnić, uświadomić sobie swoją oświeconą naturę. Nie jest to jednak łatwe zadanie. Potrzebne są tu pewne metody. Tych metod dostarczają różne szkoły, tradycje i kierunki buddyjskie. Wszystkie one starają się doprowadzić praktykującego do urzeczywistnienia - własnego przeżycia doświadczenia Buddy Siakjamuniego, którym było Przebudzenie. Różnorodność szkół i tradycji buddyjskich wynika z wielości typów ludzkiej psychiki. Buddyzm jako jedna z nielicznych dróg duchowego rozwoju dysponuje niezwykle szeroką gamą metod i technik. Każdy poszukujący jest w stanie coś dla siebie wybrać. Dotyczy to w równej mierze zarówno ateisty, jak i człowiek poszukującego Boga czy też mistyka.
(…)
… powinna być zainteresowana całością. W swej niewiedzy człowiek myśli, że może odnieść sukces dążąc do własnych celów. Ta niewłaściwie skierowana energia egoistycznego pożądania stanowi przyczynę cierpienia. Cierpienie zaś uczy jak ograniczyć i w końcu zlikwidować jego przyczynę. Budda przekazał Cztery Szlachetne Prawdy: o wszechobecności cierpienia, o jego przyczynie spowodowanej niewłaściwie skierowanym pożądaniem…
… do celu.
Buddyzm nie jest ani pesymistyczny, ani eskapistyczny. To system filozoficzny, religia, duchowa nauka i styl życia, który jest logiczny, praktyczny i uniwersalny. Przez 2500 lat satysfakcjonował duchowe potrzeby prawie jednej trzeciej ludzkości. Przemawia do poszukujących prawdy, ponieważ nie uznaje dogmatów, zadowala i rozum i serce. Kładzie nacisk na zaufanie do siebie i na tolerancję…
…, nietrwałości. Życie jest nieprzerwane i zawsze poszukuje ekspresji w coraz to nowych formach. Siła życiowa ciągle płynie, a ten kto chwyta się kurczowo jakiejkolwiek formy, niezależnie od tego, jak piękna ona by była, stawiając opór przepływowi sprowadza na siebie cierpienie.
Prawo przemian stosuje się również do "ja". Jednostka nie posiada żadnej nieśmiertelnej i niezmiennej istoty. Tylko ostateczna…
… i filozofia. Drugi zbiór to Kanon Sanskrycko-tybetańsko- chiński Mahajany (Wielkiego Wozu), północnego buddyzmu. W jego skład wchodzi między innymi, zawierający nauki Buddy, tybetański Kańdżur oraz Tandżur z komentarzami. Zbiór tybetański jest najobszerniejszy, ponieważ oprócz pism powstałych w Tybecie zawiera także teksty tłumaczone z języka palijskiego i z Sanskrytu. W kanonie Mahajany znajdują…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)