Boże Narodzenie według Kościoła

BOŻE NARODZENIE
Oktawa Bożego Narodzenia jest szczególnym okresem radości w życiu Kościoła. To szczególny czas w którym jesteśmy świadkami łączenia się tego co ludzkie z tym co boskie. Prawdziwy Bóg staję się człowiekiem. Pięknie oddają to fragment J (1, 14) „ A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy ” Obietnica o Mesjaszu staje się ciałem. Słowo, które dał nam Bóg zaczyna żyć. Adwent
Okres Adwentu zaczyna się od I Nieszporów niedzieli, która wypada 30 listopada lub jest najbliższa tego dnia i kończy si przed I Nieszporami Narodzenia Pańskiego" (Normy Roku Liturgicznego z 1969 nr 40). W wiekach średnich połączyły sie dwa zwyczaje obchodzenia adwentu : gallikański i rzymski.
Z pierwszego, pochodzącego z IV wieku, z terenów Hiszpanii i Galu, zachowała się myśl o paruzji Chrystusa i sądzie ostatecznym. W skupieniu i w ascezie, oczekujemy na ponowne przyjście Chrystusa, przypominając o nawróceniu i o naszej grzeszności. Z tradycji rzymskiej zachowała się radość i radosne śpiewy Alleluja. Dzisiaj te zwyczaje dzielą adwent na dwie części. Do 17 grudnia wspominamy w Liturgii o paruzji i sądzie ostatecznym, nawołuje się do nawrócenia. Po 17 grudnia przygotowujemy się bezpośrednio do spotkania z dzieciątkiem w żłóbku. W czytaniach akcentuje się proroctwa Izajasza. Boże Narodzenie
Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o święcie Bożego Narodzenia możemy znaleźć w Bibliotece Watykańskiej Chronografie z 354 r. Pod datą 25 XII 336 r. przeczytamy: VIII Calendas Ianuarii natus Christus in Bethlehem Judae . Nie wiadomo jednak od jak dawna świętowano już Nativitas Domini . Istnieją dwie hipotezy mówiące o genezie święta. Pierwsza apologetyczno-historyczno-religijna, mówi, że Boże Narodzenie było reakcją wczesnego Kościoła na wpisanie do oficjalnego kalendarza (25 XII 275 r.!) z polecenia cesarza Aureliana (ok. 214 — 75) pogańskiego święta — Natale Solis Invicti (narodziny boga Słońca). Taka decyzja władz kościelnych posiadała silne umotywowanie w samej Biblii, gdzie Jezus określany jest jako „ Słońce sprawiedliwości (Ml 3, 20)”, „ Światło na oświecenie pogan (Łk 2, 32)”, sam o Sobie mówi - „ Ja jestem światłością świata (J 8, 12).
Hipoteza obliczeniowa wyjaśnia datę 25 grudnia : Jezus został poczęty 25 marca, narodził się 25 grudnia, i „umarł” w dzień Paschy 25 marca. Z Bożym Narodzeniem związane są obrządki ludowe: żłobek i szopka, znane od V wieku; jasełka, pozostałość po średniowiecznych dramatach; opłatek wigilijny, znany od XVIII wieku, w Polsce jest pielęgnowany jako znak jedności i życzliwości; choinka z prezentami znana jest od początku XIX wieku i świadczy o Chrystusie przychodzącym z darami łask. Dzisiaj myśl o łasce zastępujemy błyszczącym prezentem. Łaska zamieniła się w konsumpcjonizm. Nie jest to przywilej a dar.

(…)

…. Nie jest to przywilej a dar. Boże Narodzenie, święto u którego podstaw leży jeden z głównych dogmatów wiary chrześcijańskiej - dogmat o Wcieleniu Jezusa Chrystusa, Syna Boga - od wczesnego średniowiecza posiadało wyjątkowo bogatą i złożoną liturgię. Wyjątkowość tego dnia podkreślano celebracją trzech mszy: początkowo (V w.) papież odprawiał missa in die oraz wzorowaną na celebrowanej w tym samym czasie w Betlejem missa in nocte (nazywanej w tradycji polskiej do dziś Pasterką), określanej również jako missa in praesepe, ze względu na obecność imitacji Groty Narodzin. Najpóźniej wprowadzono mszę o świcie - missa in aurora, sprawowaną 25 grudnia. Od VI wieku odprawiano trzy msze, będące symbolem potrójnych narodzin Chrystusa: z Ojca, z Maryi oraz narodzin nadziei w ludzkich duszach. Sobór Watykański II podtrzymał…
... zobacz całą notatkę