Botanika, widłakowe - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 329
Wyświetleń: 1911
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Botanika, widłakowe - wykład - strona 1 Botanika, widłakowe - wykład - strona 2 Botanika, widłakowe - wykład - strona 3

Fragment notatki:


WYKŁAD 8, 19.04.2006
c.d. gromada: Tracheophyta (rośliny naczyniowe) podgromada: Pteridophytina (paprotniki)
Nadklasa L YCOPHYTAE - widłakowe obecność fylloidów
zarodnie na górnej stronie lub w kątach liści
jedno- lub różnozarodnikowe
do dziś przetrwały tylko gatunki zielne
Lycopodiophyta - widłaki jednakozarodnikowe
Isoëtopsida - porybliny (różnozarodnikowe)
Selaginellopsida - widliczki (różnozarodnikowe)
P rzedrośla widłakowych są wieloletnie (dojrzałość płciową osiągają często po wielu latac h ) , ż yją często w symbiozie z grzybami. U różnozarodnikowych gametofity małe, szybko rozwijające się, powstają endogenicznie.
U jednakozarodnikowych przedrośla długotrwałe, zawsze w symbiozie z grzybami.
Dzisiejsze widłaki mają zawsze pęd, korzenie i liście.
Liście zarodnionośne zebrane w kłosach. Asteroxylon sp. - jeden z najstarszych, zarodnie nie w kątach listków a na końcach gałązek bocznych. 400 mln lat temu zaczęły wymierać. Większość gatunków miała już aktynostelę. Asteroksylony to odrębny, wymarły rząd.
Wszystkie współczesne widłaki należą do rzędu Lycopodiales.
Rodzaj Lycopodium posiada kłosy zarodnionośne, Huperzia - kłosy niezróżnicowane, sporofile mają zarodnie w kątach i zajmują górne części pędów. Wszystkie są wieloletnie, z zawsze podziemnymi gametofitami. Dojrzałość płciową osiągają po ponad 20 latach. Widłaki są bardzo rzadkie, w Polsce chronione. U nas 9 taksonów. Wiele gatunków znaleźć można np. na Hawajach.
Np. Phlegmariurus sp. z Hawajów - zwisa ze skał, drzew etc.; rodzaj Phyloglossum - widłak z Australii, b. mały, ma ponad 250 chromosomów.
Widłaki w Polsce:
Lycopodium clavatum (widłak goździsty)
L. annotinum (widłak jałowcowaty) - najczęstszy
Diphasiastrum alpinum (widlicz alpejski)
D. complavatum (widlicz spłaszczony)
D. issimi
D. tristachyum
D. zeilleri
Lycopodiella inundata
Huperzia selago
Isoëtopsida - porybliny Isoëtes lacustris - poryblin jeziorny
Isoëtes echinospora - poryblin kolczasty
Dzisiejsze posiadają bulwiasty pęd, szydlaste liście; dawniej były nawet formy drzewiaste.
Ligula (języczek) - miękiszowy twór, znajduje się powyżej zarodni, na liściu.
Kopalne (np. drzewne lepidodendrony) mogły rosnąć na grubość. Miały strobile oraz wąskie, długie liście. Mikrosporangia u góry strobili, makrosporangia na dole; ogromna liczba makrospor.


(…)

… się, jednak jeśli nie będzie odpowiedniego grzyba to po pewnym czasie obumrze)
- blaszkowate, delikatne u cienkozarodniowych czasem nitkowate
† staropaprocie - Coenopterididae
Obecnie uważane są za przodków nagonasiennych. Kopalne najczęściej zielne i niewielkie, ale bywały gatunki tworzące potężne lasy. Miały protostelę.
Najstarsze ewolucyjnie wśród żyjących dziś to nasięźrzałowce (Ophioglossopsida). Cechy:
- podziemny, bulwiasty…
… komórki epidermalnej
- plemnie powstają z 1 komórki gametofitu
- zarodnie osadzone na wiązkach przewodzących
- diktiostela w korzeniach
- naziemne, wodne, epifity - te ostatnie potrafią wytwarzać własne zbiorniczki do gromadzenia wody, w które następnie wpuszczają korzenie
- formy drzewiaste mają podziemne gametofity. Mogą tworzyć własne lasy. Specyficzny przyrost na grubość - epiderma wytwarza tysiące…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz