Andragogika - wykłady cz.1

Jest sporządzona w sposób rzetelny, konkretny i merytoryczny.

Andragogika
Dr Dorota Gierszewski
 
WYKŁAD 1 (2009.10.14) Andragogika jest samodzielną dyscypliną naukową. Posiada własne metody badań i wydzielony obszar zainteresowań. Jest to nauka stosunkowo młoda. Oddzieliła się od pedagogiki w 2. poł. XX w.
Andragogika bywa rozumiana także jako teoria oświaty dorosłych.  
Termin andragogika został użyty po raz pierwszy w 1833 roku przez niemieckiego pedagoga Aleksandra Kappa. Kapp sprecyzował termin i nadał mu nowe znaczenie.  
W Polsce terminu andragogika jako pierwsi użyli Andrzej Niesiołowski i Helena Radlińska w 1935 r.  
W ujęciu Heleny Radlińskiej andragogika = pedagogika społeczna. Definiowała ją ona jako „stosunek wychowawczy do środowiska społecznego”. Radlińska àokreśliła wstępnie zadania andragogiki. W roku 1947 àpostawiła przed andragogiką nowe zadanie: wykrywanie w teraźniejszości tendencji, które są istotne(?) dla przyszłości. àPoszerzyła także znacznie przedmiot andragogiki (o obszar teorii pracy społecznej). Wg Radlińskiej àbardzo istotne jest badanie twórczej działalności społecznej, to ona uzasadnia istnienie andragogiki(?).  
Ryszard Wroczyński też stanowi część historii oświaty dorosłych. Jest autorem książki „Dzieje oświaty polskiej”. Również zajmował się andragogiką, tłumaczył, że jest ona potrzebna. Dlaczego? W rzeczywistości, w której świat nieustannie się rozwija, postęp techniczny idzie w parze z postępem człowieka. Ponieważ maszyny zastąpiły ludzi przy wielu czynnościach, ci zyskali więcej wolnego czasu - powstała zatem potrzeba jego zagospodarowania. àW ten sposób powstała teoria oświaty dorosłych.  
Aleksander Kamiński - tworzył grupy harcerskie dla młodzieży (autor „Kamieni na szaniec”).  
à Edukacja dorosłych w Polsce od połowy XIX wieku (zabory)
Głównym zadaniem e.d. było kompensowanie braków szkolnictwa polskiego. Miała zaspokajać potrzeby ludzi dorosłych. Realizowały ją stowarzyszenia oświatowe. Przyjmowała ona formę wykładów popularnych / otwartych. Organizowane one były np. przez senat UJ (pierwszy w 1805 r.; tematyka: geografia, czas sumaryczny: 10 h, wysoka frekwencja zaskoczyła uczelnię). Wykłady te były prowadzone zarówno przez profesorów UJ jak i przedstawicieli inteligencji (lekarzy, prawników, inżynierów). W wykładach uczestniczyć mógł każdy kto chciał. Także chłopi - po prawdzie był to jedyny sposób na przekazanie im wiedzy, ponieważ nie potrafili oni z reguły czytać. W 1897 roku 69% Polaków było analfabetami.  
W roku 1886 w Warszawie powstał Tajny Uniwersytet Latający. Działał on na zasadzie kół zainteresowań. Był przeznaczony dla kobiet. Nazwa wzięła się stąd, że zajęcia za każdym razem odbywały się w innym mieszkaniu. Studia na nim trwały 5-6 lat. Tygodniowo 8-11 h wykładów. Najsłynniejszą absolwentką TUL jest Maria Skłodowska-Curie. àW

(…)

… psychologicznymi. Dostarczają one wiedzy zintegrowanej n/t tego jak rozwija się psychika człowieka dorosłego (też seniora), wiedzy o prawidłowościach tego rozwoju.  
Dziedziny psychologii z których andragogika najwięcej czerpie: - psychologia osobowości, - psychologia społeczna, - efekty badań psychologicznych dot. pamięci, motywacji, uczenia się, procesy myślenia.  
Człowiek dorosły dużo czasu poświęca na naukę…
… sobie radzić z pewnymi rzeczami w życiu. Proces uczenia musi odpowiadać na potrzeby uczących się.  
Ad. 5 Uczący się nabywają kompetencje, które pomagają im radzić sobie z problemami napotykanymi w życiu. Nie przyswajanie gotowej wiedzy na dany temat, ale rozwiązywanie problemów.  
Ad. 6
Najczęstszym motywatorem jest motywacja wewnętrzna(?). W sytuacji normalnej byłaby właśnie nauka z własnej woli.  
Uczeń…
… - indoktrynowane przez państwo, włączone w system indoktrynacji społeczeństwa. Wszystkie powstające instytucje powstawały na wzór dobrze działających instytucji na wschodzie (w Związku Radzieckim). Zlikwidowano autonomiczność kształcenia dorosłych. Nie wychodzono poza pewien określony za góry program. Było dużo analfabetów, więc władze kraju otwierały specjalne szkoły dla osób pracujących - program: nauka…
…:
a)      samowychowanie (przyswajanie sobie hierarchii wartości, istotne jest wypracowanie wartościowych przekonań, postaw, poglądów; kształtowanie charakteru moralnego, wysokiego stopnia kultury estetycznej) b)     samokształcenie (chodzi o poznanie rzeczywistości, liczy się rozwój sfery intelektualnej, zdobycie wiedzy operatywnej, którą można potem wykorzystać, wyrobienie pewnych umiejętności).  
Te procesy występują…
... zobacz całą notatkę