Ad. 2. W rozwoju osobniczym kościec występuje najpierw w formie błoniastej (mezenchymatycznej)- około 4 tygodnia życia; około 6 tygodnia powstają ogniska chrzęstne zbudowane z komórek mezenchymatycznych , które utraciły wypustki i utworzyły układy zwarte torebkami (w jamkach istoty międzykomórkowej- jamkach chrzęstnych, pomiędzy którymi biegną włókna kolagenowe). Z nich rozwijają się grupy izogeniczne- chondroblasty ( w miarę starzenia ulegają mineralizacji oraz kostnieniu). Taki sposób namnażania określany jest jako śródmiąższowe wzrastanie chrząstki. Równocześnie chrząstka (szklista) wzrasta poprzez nawarstwianie okołoobwodowe (od strony ochrzęstnej). Po ukończeniu wzrastania utrzymuje się w przymostkowych częściach żeber, na powierzchniach stawowych oraz w ścianach dróg oddechowych (zawiera chondrocyty, istotę podstawową i włókna kolagenowe). Ponadto występuje chrząstka sprężysta (siateczki włókien sprężystych zamiast kolagenowych) oraz włóknista (grube pęczki włókien klejodajnych, uporządkowany układ komórek chrzęstnych- krążki międzykręgowe). Część chrząstki zwana ochrzęstną staje się okostną. Noworodek ma już wykształcone trzony wszystkich kości długich w formie kostnej oraz nasady dalsze kości udowych i bliższe kości piszczelowych. Około 10 roku życia chrząstka jest wyparta z wyjątkiem powierzchni stawowych oraz krążków wzrostowych. Pierwszy punkt kostnienia powstaje w kości ramiennej około 8 tygodnia życia wewnątrzmacicznego.
Kostnienie na podłożu chrzęstnym- dookoła chrzęstnego modelu oraz w jego wnętrzu trwa zastępowanie tkanki chrzęstnej. Niszczenie wewnątrz trzonu przyszłej kości odbywa się poprzez chondroklasty- nigdzie nie następuje bezpośrednia przemiana tkanki chrzęstnej w kostną lecz zawsze chrząstka jest najpierw niszczona nim rozwinie się istota kostna ( w chrząstce pojawiają się ogniska zwapnienia). Rozwojowi kości długiej towarzyszy kostnienie ochrzęstne - ossificatio perichondralis oraz kostnienie śródchrzęstne- ossificatio endochondrali s (rozpoczyna się od śródmiąższowego punktu kostnienia). Komórki wewnętrznej warstwy ochrzęstnej przylegającej do chrząstki ulegają przemianie w osteoblasty, a ochrzęstna w okostną. Osteoblasty wytwarzają włóknistą osseinę, a następnie sole mineralne. Na chrząstkę zostaje „nałożony mankiet kostny” hamujący rozrost chrząstki, który doprowadza do rozrostu kości na grubość. Jednocześnie chondroklasty i osteoklasty przyczyniają się do powstawania jamy szpikowej. Rozwój odbywa się przez nawarstwianie tkanki kostnej - appositio na wewnętrznych beleczkach kostnych oraz poprzez zanik beleczek kostnych poprzednio utworzonych - resorptio. Kolejne punkty kostnienia powstają w: nasadach (śródmiąższowo) oraz w chrząstkach przynasadowych po okresie skoku pokwitaniowego. Złamanie wielokrotne:
(…)
… s.diarthroses) - połączenia maziowe (juncturae synoviales) Są one najbardziej ruchomym połączeniem kości. Budowa ich jest bardziej skomplikowana niż połączeń ścisłych, stąd są one bardziej podatne na czynniki uszkadzające. Składniki główne połączeń wolnych to :
powierzchnie stawowe (facies articulares)
torebka stawowa (capsula articularis)
jama stawowa - cavum articulare Powierzchnie stawowe Pokryte…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)