To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Alokacja konsumpcji w czasie
Alokacja konsumpcji w czasie
Podstawowe założenia teorii alokacji konsumpcji w czasie to:
brak podziału przyszłości - istnieje tylko teraźniejszość (okres t) i przyszłość (okres t+1);
jednostka nie jest zdolna zaangażować się w proces produkcji.
zakładamy, że w okresie t jednostka ma dochód Yt a w okresie t+1 dochód też jest znany i wynosi Yt+1.
zakładamy, że rynek kapitałowy jest doskonały i jest jedna stopa procentowa r, przy której pozyczki są zaciągane i udzielane niezależnie od ich wysokości. W tej analizie produktem X jest konsumpcja w czasie t a produktem Y jest konsumpcja w czasie t+1. Ograniczenie budżetowe - krzywa możliwości rynkowych - jest to prosta o nachyleniu przechodząca przez skomasowane wartości konsumpcji w okresie t i t+1 (tzn. zakładające, że konsumpcja nastąpiła wyłącznie w tym okresie, a w tym drugim nie). Przy braku konsumpcji w tym drugim okresie, konsumpcja w t wynosi Yt+Yt+1/(1+r), natomiast konsumpcja w okresie t+1 wynosi Yt+1+(1+r)Yt. Krzywa możliwości rynkowych ma nachylenie -(1+r). -(1+ρ) [ro], stopa preferencji czasowych. Jej istnienie wynika z szeregu różnych czynników takich jak niecierpliwość konsumentów itp. Kiedy równe ilości dóbr są dostępne w każdym okresie, krańcowa stopa substytucji między dobrami dzisiejszymi a przyszłymi (stopa preferencji czasowych) przypisuje ρ specjalną wartość, znaną jako właściwa stopa preferencji czasowych. Zerowa wartość właściwej stopy preferencji czasowych oznacza, że konsumentowi jest wszystko jedno, czy nabywa teraz czy w przyszłości - oznacza to, że krzywa obojętności ma nachylenie -1 tam, gdzie przecina prostą biegnącą z początku układu współrzędnych pod kontem 45o. Ta analiza pokazuje, że:
poziom konsumpcji bieżącej zależy nie tylko od dochodu bieżącego ale i od dochodu przyszłego i stopy procentowej;
bieżąca konsumpcja zależy od wielkości bogactwa i od wielkości stopy procentowej
Gdy zwiększamy stopę procentową, krzywa możliwości rynkowych staje się bardziej stroma i jednostka zmniejsza konsumpcję bieżącą na korzyść przyszłej. Wyższej stopie procentowej odpowiadają wyższe oszczędności. Nie dzieje się tak jednak zawsze, bo możemy sobie narysować taką krzywą obojętności, która zmniejszy poziom oszczędności. Tak więc wpływ stopy procentowej na poziom oszczędności nie jest jednoznaczny.
Aby wytłumaczyć tę jednoznaczność rozdziela się zmianę stopy procentowej na efekt substytucyjny i efekt nieoczekiwanej korzyści pieniężnej (efekt dochodowy). Efekt substytucyjny oczywiście zwiększa wzrost oszczędności. Aby wyższa stopa procentowa prowadziła do niższych oszczędności, efekt nieoczekiwanej korzyści pieniężnej musi neutralizować efekt dochodowy. ENKP działa w przeciwnym kierunku do ED, bo konsumpcja w obu okresach traktowana jest jako dobra normalne.
(…)
… albo wewnętrzna stopa zwrotu.
W tym przypadku warunkiem równowagi jest równość stopy preferencji czasowych optymalnego i wewnętrznej stopy zwrotu z inwestycji R.
Połączenie stopy procentowej z produkcją oznacza umieszczenie dwóch krzywych na jednym wykresie. Konsument przesuwa się w górę krzywej możliwości produkcyjnych aż do punktu styczności z krzywa obojętności. Może jednak posuwać się dalej po krzywej…
… wewnętrznej stopy zwrotu z rynkową stopą procentową może określić najlepszy punkt na każdej z krzywych możliwości produkcyjnych, ale nie pomoże nam wybrać najlepszej z nich.
Zdarza się również, że jednostka może z kolejnych bardziej wydajnych metod produkcyjnych korzystać po całkowitym wykorzystaniu poprzednich metod. Wtedy krzywa możliwości produkcyjnych ma kształt piersi. W tym wypadku zrównanie stóp…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)