Tytułowa bohaterka powieści Paulo Coelho "Weronika postanawia umrzeć" powzięła postanowienie, że umrze. Ale nie w sposób tradycyjny, bo przecież "umiera się na wiele sposobów: z miłości, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dlatego, aby przestać żyć, lecz po to by żyć inaczej". Weronika zapragnęła oczyścić swoje nudne życie z rutyny. Ilu z nas tak jak ona co dzień męczy się z własnym nieciekawym życiem. W każdym miejscu na świcie jest ktoś, kto boryka się z powszedniością i monotonią dnia codziennego, która powoli, ale nieubłaganie zakradła się do jego życia, aż w końcu zawładnęła nim i całkowicie je opanowała.
aulo Coelho pokazuje, że wystarczy postępować tak jak Weronika, której nie udała się jej próba samobójcza, ale dzięki niej w zupełnie nowy sposób spojrzała na otaczający ją świat i na własne życie. Doceniła zdawałoby się nieważne i błahe odczucia, jakich doznajemy każdego dnia, które często lekceważymy i gardzimy nimi. Dopiero gdy stanęła twarzą w twarz ze śmiercią, zdała sobie sprawę, z tego jak wielkim cudem jest dar życia i że korzystanie z tego daru także wymaga odpowiednich umiejętności. Weronika podjęła decyzję i postanowiła swoje ostatnie w życiu chwile spędzić z Edwardem, ciesząc się dawanym sobie wzajemnie szczęściem. Sądziła wtedy, że to jej ostatni dzień na tym świecie. Ale przyszedł kolejny.
Małgorzata Moszczyńska
Animacja Turystyki i Rekreacji
I rok zaoczny
Afirmacja życia opisana przez Paulo Coelho w powieści „Weronika postanawia umrzeć”
Tytułowa bohaterka powieści Paulo Coelho "Weronika postanawia umrzeć" powzięła postanowienie, że umrze. Ale nie w sposób tradycyjny, bo przecież "umiera się na wiele sposobów: z miłości, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dlatego, aby przestać żyć, lecz po to by żyć inaczej". Weronika zapragnęła oczyścić swoje nudne życie z rutyny. Ilu z nas tak jak ona co dzień męczy się z własnym nieciekawym życiem. W każdym miejscu na świcie jest ktoś, kto boryka się z powszedniością i monotonią dnia codziennego, która powoli, ale nieubłaganie zakradła się do jego życia, aż w końcu zawładnęła nim i całkowicie je opanowała.
Spoglądając na okładkę książki "Weronika postanawia umrzeć" autorstwa popularnego ostatnimi czasy pisarza brazylijskiego Paulo Coelho, tak sobie rozmyślam nad tym, co to jest życie, jaki jest jego sens, jaki cel na końcu tej długiej drogi, którą musi przejść każdy z nas. Właśnie ta książka sprawiła, że zaczęłam się zastanawiać nad takimi istotnymi sprawami. W tej powieści znalazłam
elementy skomplikowanej odwiecznej prawdy o życiu, którą autor przekazuje w sposób lekki. Kiedy czytamy "Weronikę..., nie czujemy ogromu mądrości, jaka jest tam zawarta, ale mimowolnie ją sobie przyswajamy.
Patrząc na okładkę, wspominam o czym jest ta książka. Okładka jest także bardzo ważną wskazówką dla czytelnika. Wskazuje na skrywane wewnątrz piękno. Przedstawia obraz smutnego, ciemnego muru, na którym odbijają się cienie suchego i rachitycznego drzewa. Ma ono bezlistne gałęzie i ten obraz wywołuje jakieś nieokreślone uczucie smutku. Jednak w murze widzimy także okno, zza którego wystaje kolejne drzewo, ale bardzo odmienne, soczyście zielone z różowymi refleksami pączków kwiatowych, co przywodzi na myśl młode kwiaty wiśni wiosną, kiedy życie z wolna wraca po zimowym śnie do aktywności. To okno pokazuje piękno tkwiące w głębi duszy każdego człowieka, tą ukrytą część, która chowa się głęboko z obawy przed swoją odmiennością. Ludzie o
(…)
…, odczuwania i manifestowania własnej kobiecości. Szczególnie utkwił w mojej pamięci monolog, który wygłosiła Mari, która stwierdziła w nim, że byłaby w stanie rzucić Bogu oskarżenie o to, że w nieodpowiednim i źle oznakowanym miejscu zasadził Drzewo Wiadomości Dobrego i Złego. Że to winą Najwyższego jest grzech pierworodny, jakiego dopuściła się Ewa, która była tylko niewinną ofiarą kłamstw węża. Ale w końcu…
…" rozszedł się w milionach egzemplarzy po całym świecie, został przetłumaczony na kilkadziesiąt języków i ukazał się w czterdziestu sześciu krajach, przy czym w niektórych wszedł do kanonu lektur szkolnych. W naszym kraju cieszy się od kilku lat niegasnącym zainteresowaniem. Styl pisarski Paulo Coelho jest łatwy do rozpozna nią, autor pisze w sposób bardzo charakterystyczny. Zresztą on sam o sobie mówi…
… nam, że za wszystko odpowiedzialność ponosi Gorycz, zwana także Vitriolem. Jej nadmiar wywołuje zachwianie równowagi chemicznej w organizmie, a rezultatem są przeróżne choroby psychiczne. Ta "tajemnicza, bardzo droga trucizna" bierze swe imię od kwasu siarkowemu, który każdy kierowca ma zawsze w akumulatorze samochodowym i zupełnie nie zdaje sobie sprawy z faktu, że ma on inne zastosowanie. Ciekawe czy to tylko przypadek…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)