Symbole w utworze

Satyrę osadzoną w realiach i literacką i baśniową fantastykę zastępuje wielki obraz-symbol.

· obraz wysuwa się na plan pierwszy, idea jest skryta na dnie

· tragiczna jest sama idea, koncepcja życia narodowego; tragizm na zewnątrz ujawnia się

tylko w momencie, gdy Jasiek uświadamia sobie stracenie rogu i znaczenie tej zguby, gdy

nieowładnięty czarem widzi prawdę i jest bezsilny

· tragizm idei polega na błędnym kole – sam naród jest przeszkodą w wyzwoleniu, cokolwiek

jest życiem rzeczywistym, jest snem i niemocą, a cokolwiek jest mocą – to jest zwidzeniem

snu lub marą przeszłości

· jest to komedio-tragedia, a fatum narodu polskiego (Chochoł) jest zarazem osobą dramatu

Wyraz sceny końcowej wzmacnia scenografia: w akcie I była realistyczna (zaburzona przez

kontrasty: szable szlacheckie i skrzynia chłopska), w akcie II – scena stała się mroczną przestrzenią,

nieokreślonym tłem dla dialogów, w akcie III scenografia staje się nierealną, fantastyczną wizją,

świetliście błękitnym tłem jakby snu, magicznego zaczarowania.

Symbole: złoty róg, Chochoł, błędne koło zaczarowanego tańca. Nie da się do końca rozszyfrować

ich znaczeń, tak jak znaczeń samego zakończenia.

Współcześni Wyspiańskiemu odczytywali Wesele jako wizję narodowego wyzwolenia. Dzięki

niemu autor został zaliczony do grona „wieszczów narodowych". Złoty róg stał się pobudką do

boju (w Rocie Konopnickiej - Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg).