
Symbole w utworze
Satyrę osadzoną w realiach i literacką i baśniową fantastykę zastępuje wielki obraz-symbol.
· obraz wysuwa się na plan pierwszy, idea jest skryta na dnie
· tragiczna jest sama idea, koncepcja życia narodowego; tragizm na zewnątrz ujawnia się
tylko w momencie, gdy Jasiek uświadamia sobie stracenie rogu i znaczenie tej zguby, gdy
nieowładnięty czarem widzi prawdę i jest bezsilny
· tragizm idei polega na błędnym kole – sam naród jest przeszkodą w wyzwoleniu, cokolwiek
jest życiem rzeczywistym, jest snem i niemocą, a cokolwiek jest mocą – to jest zwidzeniem
snu lub marą przeszłości
· jest to komedio-tragedia, a fatum narodu polskiego (Chochoł) jest zarazem osobą dramatu
Wyraz sceny końcowej wzmacnia scenografia: w akcie I była realistyczna (zaburzona przez
kontrasty: szable szlacheckie i skrzynia chłopska), w akcie II – scena stała się mroczną przestrzenią,
nieokreślonym tłem dla dialogów, w akcie III scenografia staje się nierealną, fantastyczną wizją,
świetliście błękitnym tłem jakby snu, magicznego zaczarowania.
Symbole: złoty róg, Chochoł, błędne koło zaczarowanego tańca. Nie da się do końca rozszyfrować
ich znaczeń, tak jak znaczeń samego zakończenia.
Współcześni Wyspiańskiemu odczytywali Wesele jako wizję narodowego wyzwolenia. Dzięki
niemu autor został zaliczony do grona „wieszczów narodowych". Złoty róg stał się pobudką do
boju (w Rocie Konopnickiej - Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg).