Stosowanie prawa

Wykładnia prawa Wykładnia to najogólniej mówiąc ustalenie znaczenia i zakresu wyrażeń użytych w interpretowanym przepisie prawnym. Z wykładnią prawa związane są określone dyrektywy interpretacyjne.Wykładni (interpretacji przepisów prawa) dokonujemy, wówczas gdy przepis budzi wątpliwości albowiem mamy do czynienia z ogólną zasadą clara non sunt interpretanda – to co jasne, nie podlega interpretacji.W takim bowiem przypadku mamy do czynienia z sytuacją izo morfi, czyli taką gdy stosowany przepis jestprosty, klarowny i w związku z tym nie ma potrzeby dokonywania jego egzegezy.W praktyce z sytuacją izo morfi spotykamy się bardzo rzadko, a niektórzy mówią nawet, że nie spotykamy się z nią nigdy. Dyrektywy interpretacyjne. Dyrektywy I go stopnia. Podają podział wykładni z punktu widzenia kontekstu, w ramach którego będzie ona dokonywana:· językowy· funkcjonalny· systemowy. W związku z tym wyróżniamy trzy rodzaje wykładni:· językową· funkcjonalną· systemową. Dyrektywy IIgo stopnia· dyrektywy procedury – przesądzają jaka jest kolejność interpretowania przepisów z punktu widzenia wymienionych wcześniej kontekstów. Zasadą jest tutaj pierwszeństwo wykładni językowej, a gdy jejzastosowanie nie daje oczekiwanego rezultatu, to wówczas interpretator może odwołać się do wykładnisystemowej i w końcu funkcjonalnej. Dzisiaj krytycznie w literaturze prawniczej niektórzy przedstawiciele dogmatyki nauki prawa wypowiadają się co do zasady pierwszeństwa wykładni językowej, wskazując, że we współczesnym świecie, właściwsze jest stawianie na pierwszym miejscu wykładni funkcjonalnej.· dyrektywy preferencji – pozwalają interpretatorowi dokonać wyboru w sytuacji, gdy interpretacja odbywająca się w ramach tych różnych kontekstów prowadzi do różnych wniosków.