Korpus Kadetów

Stanisław August Poniatowski młody król związany z polityka Czartoryskich, dążył od

pierwszych chwil panowania do wprowadzenia w życie najważniejszych planów reformy państwa. Cześć z nich udało się przeprowadzić już na sejmie konwokacyjnym 1764. Zreformowano wówczas regulamin sejmowy, postanowiono podejmować wszystkie uchwały na sejmikach edukacyjnych większością głosów, ograniczono liberum veto oraz władzę magnatów na stanowiskach ministerialnych, powierzając je ciałom zbiorowym zwanym komisjami. Podjęto też kilka ważnych uchwał zmierzających do przyspieszenia rozwoju miast. W pierwszych latach panowania wzmocnił władzę wykonawczą organizując jakby nieoficjalny gabinet rady ministrów pod nazwą „konferencja króla z ministrami", zreformował stosunki monetarne, powołał do życia komisje skarbowe i podjął szereg kroków zmierzających do uporządkowania spraw wojskowych.

W 1766 podjął starania o zorganizowanie „kompanii manufaktur wełnianych" oraz rozpoczął

budowę kanału Michała Ogińskiego. Powstanie Szkoły Rycerskiej w ścisłym związku z reformami pozostawało założenie przez Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1765 Akademii Szlacheckiej Korpusu Kadetów w Warszawie, zwanej popularnie Szkoły Rycerskie Na jej powstanie złożyło się szereg przyczyn. Pacta Conventa powtarzały że nowo obrany król powinien założyć własnym kosztem szkołę wojskową, w której synowie biednej szlachty mogliby przygotować się do zawodu oficerskiego. Stanisław August zaraz po elekcji rozpoczął starania o zorganizowanie własnej akademii rycerskiej, pragnąc w ten sposób pozyskać sobie biedną szlachtę, której synowie mieli się w niej kształcić, oraz wychować przyszłych oddanych sobie współpracowników, zdolnych do wprowadzenia w życie jego planów

politycznych.

Na czele Szkoły Rycerskiej stal komendant, którym przez cały czas był generał

ziem polskich, Adam Czartoryski. Jako wuj Stanisława Augusta i członek potężnego stronnictwa politycznego, dążącego od dawna do reformy państwa, zapewniał on nowej szkole zarówno odpowiednia atmosferę polityczno-wychowawczą, jak i wysoki poziom nauczania. Obowiązki swoje sprawował przy pomocy zastępcy komendanta, trzech wyższych oficerów trzech adiutantów oraz większej liczby brygadierów i podbrygadierów. Kandydaci do szkoły Rycerskiej rekrutowali się przeważnie z niezamożnej szlachty, zacofanej pod względem umysłowym, a często także i moralnym, podatnej na intrygi polityczne oraz przekupstwo. To bierne dotychczas narzędzie różnorodnych intryg magnatów Stanisław August pragnął przekształcić, którzy mieli z czasem stać się propagatorami zdrowej myśli politycznej i służyć krajowi zarówno w czasie pokoju, jak i wojny.