System partyjny Irlandii

Ugrupowaniem politycznym, które w momencie podpisania traktatu angielsko-irlandzkiego nie miało poważniejszej konkurencji na arenie politycznej była partia Sinn Fein, która po podpisaniu traktatu rozpadła się na dwie frakcje: protraktatową (od 1923 Partia Traktatu) oraz antytraktatową. Partia ta bardzo szybko uległa marginalizacji. Jedyną bardziej znaczącą siłą polityczną z okresu Korony Brytyjskiej była socjaldemokratyczna Partia Pracy. Głównym rywalem FF staje się centroprawicowe ugrupowanie Fine Gael (Rodzina Gaelicka – FG) reprezentujące zwolenników Traktatu z 1921 roku. Partia FG powstała w wyniku reorganizacji paramilitarnej. Zjednoczonej Partii Irlandzkiej, która z kolei została utworzona w wyniku połączenia Partii Traktatu i Partii Robotników w 1933 roku. FG stanowiła drugą siłę polityczną po FF i była otwarta na współpracę z Partią

Pracy. Po II wojnie światowej FF utrzymała status partii dominującej. W latach 1957-1973 możemy mówić o wykształceniu się w Irlandii systemu partii predominującej12. Na korzyść FF przemawiały przeciwstawne interesy chadeckiej FG oraz lewicowej PP, które mimo to łączyła chęć odebrania FF prymatu i inicjatywy tworzenia rządu, czego przejawem były liczne koalicje. Od 1973 do 1989 przemiennie rządzą albo samodzielnie FF, albo koalicja FG-PP. Zdaniem niektórych badaczy od 1973 mamy w Irlandii do czynienia z systemem dwublokowym z dwiema dużymi partiami. Od 1989 relewantna na arenie politycznej staje się jeszcze jedna partia – Postępowi Demokraci (ugrupowanie powstało w wyniku rozłamu w FF). O lat 90. FF nie cieszy się już tak dużym poparciem społecznym jak w przeszłości. Główne partie polityczne Irlandii: Fianna Fail, Fine Gael, Partia Pracy. Pozostałe partie: Postępowi Demokraci, Demokratyczna Lewica, Partia Sinn Fein, Komunistyczna Partia Irlandii, Zielony Sojusz, Partia Demokratczno-Socjalistyczna.