System partyjny Belgii
Jako niepodległe państwo Belgia powstała w 1830 roku. Kształtowanie się partii politycznych w Belgii sięga pierwszej połowy XIX wieku. Na początku pojawiła się partia katolicka mająca duże poparcie na wsi, a także partia liberalna działająca głównie w miastach. Obydwie partie współdziałały w kształtowaniu belgijskiego systemu politycznego.
• ekonomiczny
• religijny
• etniczny (od powstania w 1954 roku Flamandzkiej Unii Ludowej)
W końcu XIX wieku najsilniejszymi ugrupowaniami są Partia Chrześcijańsko-Społeczna (reprezentacja wspólnoty katolickiej), socjaliści (klasa robotnicza) oraz liberałowie (drobna burżuazja).
Historię partii politycznych w Belgii można podzielić na 4 etapy6:
1) 1830-1893: Okres konfrontacji monarchistów i liberałów.
2) 1893-1946: Okres umiarkowanej wielopartyjności.
3) 1946-1965: Okres dwupartyjności.
4) 1965 - nadal: Okres ekstremalnego pluralizmu.
System partyjny Belgii przeszedł po wojnie dwie zasadnicze fazy rozwojowe:
• do końca lat 70. - system ograniczonego (umiarkowanego) pluralizmu7 lub system wielopartyjny z dwiema silnymi partiami8
• od końca lat 70. gwałtowny wzrost fragmentaryzacji (od 0,65 do 0,82 w latach 1980-1996) oraz efektywnej liczby partii na poziomie parlamentarnym (z 3,2 do 7,5); fragmentaryzacja systemu belgijskiego jest jedną z największych w Europie; obecnie mamy w tym państwie do czynienia z systemem umiarkowanie spolaryzowanym9
Główne partie na scenie politycznej Belgii:
1. Chrześcijańska Partia Ludowa - CVP (flamandzka chadecja)
2. Socjalistyczna Partia - SP (socjaliści flamandzcy; wg CIA, teraz ta partia nazywa się SP.A [Alternatywa])
3. Flamandzcy Liberałowie i Demokraci- VLD
4. Partia Reformatorska i Liberalna - PRL (Partia Reform Liberalnych)
5. Partia Chrześcijańsko-Społeczna- PSC (frankońska chadecja)
6. Blok Flamandzki- VB
7. Unia Ludowa- VU
8. Frankofoński Ruch Zielonych
9. Flamandzki Ruch Zielonych
10. Demokratyczny Front Frankofonów - FDF
11. Socjaliści walońscy PS