Metody oznaczeń spektrofotometrycznych
Krzywą wzorcową nazywamy przedstawioną graficznie zależność absorbancji od
stężenia substancji wzorcowej. Wykonanie takiego wykresu umożliwia bezpośrednie
odczytywanie szukanych stężeń na podstawie zmierzonych wartości absorbancji oznaczanych
próbek. Prostoliniowy przebieg tej zależności świadczy o spełnieniu przez układ prawa
absorbcji. W celu wykreślenia krzywej przygotowuje się 5-8 roztworów wzorcowych o coraz
większych stężeniach. Zmiany warunków pracy i temperatur, partii odczynników, wskazań
przyrządu powodują przesunięcie się krzywej lub zmianę kąta jej nachylenia. Jeżeli układ
nie stosuje się do prawa Beera, można również korzystać z krzywej wzorcowej, jednakże
wymaga to zwiększenia liczby roztworów wzorcowych. Metoda ta jest stosowana podczas
wykonywania wielokrotnych analiz roztworów o podobnym składzie chemicznym.
Metoda dodawania wzorca
Metoda ta umożliwia stworzenie jednakowych warunków pomiaru roztworu
oznaczanego i wzorca, gdyż zdarza się że roztwory te różnią się składem. Przeprowadza się
pomiar roztworu badanego i roztworu badanego z dodatkiem wzorca.
Najczęściej stosuje się ją do oznaczania ilości śladowych. Ograniczeniem metody jest warunek,
że badany układ powinien spełniać prawo Beera.
Spektrofotometria różnicowa
Metoda polega na wykonaniu pomiarów absorbancji roztworów oznaczanych
względem odnośnika, którym jest roztwór substancji wzorcowej o stężeniu bliskim stężenia
w próbce badanej. Przy wykonaniu pomiaru różnicowego - ustawiając wskazówką przyrządu
w położeniu 100% transmitancji, gdy w biegu wiązki znajduje się roztwór wzorcowy, i
mierząc transmitancję próbki badanej - rozszerza się skalę, dzięki czemu zwiększa się precyzję
około 10 razy. W metodzie różnicowej dokonuje się pomiaru różnic absorbancji DA
odpowiadających różnicy stężeń Dc roztworu próbki badanej i odnośnika. Często
przygotowuje się dwa roztwory wzorcowe, o stężeniu mniejszym i większym od stężenia
substancji oznaczanej. Wówczas zero transmitancji ustawia się „na roztwór" o stężeniu
większym, a 100% transmitancji „na roztwór" o stężeniu mniejszym.