Konflikty interpersonalne

Atakując uczestnik sam wywiera negatywny wpływ na partnera, chce się rewanżować tym

samym, chce pogorszyć sytuacje swojego partnera ( utrudnianie drugiej stronie realizacji jej

zamierzeń, osłabienie jej psychospołecznych możliwości, realizowanie własnych pragnień

wbrew interesom partnera).Obrona z kolei polega na zabezpieczaniu własnych interesów

przed szkodliwym wpływem partnera ( domaganie się uznania własnego stanowiska,

respektowania praw, realizacji celów, mimo zagrożeń, sprzeciwianie się niepożądanym

zachowaniom). Uleganie ma miejsce, kiedy podmiot nie ma możliwości sprzeciwu lub z

jakichś powodów uzna, że lepiej będzie zrezygnować z własnych pragnień i pozwolić drugiej

stronie realizować jej zamierzenia. Natomiast współpraca nie jest odpowiedzią na negatywne

wpływy partnera lecz stanowi propozycję zaprzestania negatywnych działań i rozpoczęcia

obustronnie korzystnych wpływów. Akty współpracy mają konstruktywne znaczenie w

rozwoju konfliktu, mogą się przyczynić do zmiany percepcji spornej sprawy oraz obrazu

partnera, mogą powstrzymać proces eskalacji konfliktu i przyczynić się do jego pozytywnego

rozwiązania. Jednakże w procesie eskalacji konfliktu, kiedy powiększa się zakres spraw

spornych, a sprzeczności między partnerami powiększają się i wyostrzają, bardzo ciężko jest

osiągnąć porozumienie. Wg Petersona pojednanie może nastąpi, gdy waga spornego

problemu jest mniejsza niż związku utrzymywanego z partnerem oraz gdy któryś z

uczestników bierze na siebie odpowiedzialność za powstanie konfliktu.

W środkowej fazie konfliktu można zatem wyróżnić dwie tendencje: eskalację konfliktu oraz

negocjacje ( kiedy występują próby pojednania się, pogodzenia, konstruktywne dla

rozwiązania konfliktu), może to być także przejście od eskalacji do negocjacji.

Konflikt interpersonalny kończy się wraz zanikiem negatywnych wpływów.

Uczestnicy konfliktu poprzez negocjacje wypracowują jakieś rozwiązanie problemu, mniej

lub bardziej satysfakcjonujące obie strony, i tym samym nastąpi koniec wywierania

obustronnych niekorzystnych wpływów. Konflikt może tez mieć inne zakończenie, a

mianowicie w sutek eskalacji i braku możliwości osiągnięcia porozumienia następuje

przerwanie konfliktu ( czasowe lub trwałe).

Peterson wyróżnia pięć rodzajów rozwiązania konfliktu:

· Separacja- przerwanie kontaktu

· Dominacja- zwycięstwo jednej strony nad drugą poprzez stosowanie środków przymusu

· Kompromis- obopólna redukcja pragnień do momentu uzyskania satysfakcjonującego dla

obu stron rozwiązania

· Całkowita zgoda- rozwiązanie w pełni satysfakcjonuje obie strony, nie kolidując przy tym

z ich aspiracjami i pragnieniami

· Strukturalna poprawa- satysfakcjonujące rozwiązanie, prowadzące jednocześnie do

pogłębienia rozumienia się i intensyfikacji pozytywnych wzajemnych uczuć stron

konfliktu.

Zakończenie konfliktu, uzyskane w efekcie podejmowania różnych prób rozwiązania sprawy

spornej, jest pewnym stanem, zdeterminowanym przede wszystkim przez stopień

rozwiązania sprawy leżącej u podłoża konfliktu oraz przez inne czynniki, które wystąpiły w

trakcie trwania konfliktu( np.: stan psychofizyczny, sytuacja społeczna stron)