Kwasy karboksykowe i hybrydyzacja

Kwasy karboksylowe  – grupa  organicznych  związków chemicznych  zawierająca  grupę karboksylową. Atom  wodoru  w grupie karboksylowej może  się łatwo odszczepiać w formie  jonu wodorowego,  co zgodnie z  teorią  Arrheniusa  nadaje tym związkom charakter  kwasowy.  Kwasy karboksylowe  tworzą chętnie  wiązania wodorowe  z grupą  aminową,  hydroksylow  innymi.Kwasy karboksylowe z krótkimi  grupami alkilowymi  są dobrze  rozpuszczającymi się w wodzie cieczami o ostrym, nieprzyjemnym  zapachu  i  toksycznych  własnościach. Wraz zae wzrostem długości grupy alkilowej  wzrasta  temperatura topnienia  tych kwasów. Kwasy karboksylowe zawierające  poniżej 10 atomów węgla są cieczami w temperaturze pokojowej, a zwierające  więcej niż 10 atomów węgla, ciałami stałymi. Kwasy monokarboksylowe  zawierające 4–28 atomów węgla o prostym łańcuchu noszą nazwę  kwasów  tłuszczowych   (czasem pojęcie kwasów tłuszczowych rozszerza się na  wszystkie alifatyczne niecykliczne kwasy karboksylowe)Kwasy karboksylowe  otrzymuje się zwykle w reakcjach utleniania odpowiednic h alkoholi  lub  aldehydów  Dogodnymi metodami otrzymywania kwasów karboksylowych są  również  hydroliza  nitryli  i dekarboksylacja kwasów dikarboksylowych. Kwasy  karboksylowe ulegają takim samym reakcjom jak zwykłe kwasy nieorganiczne.  Tworzą one  sole  z  zasadami  nieorganicznymi i organicznymi. Reagują również  z  alkoholami  tworząc  estry.  Estry kwasów tłuszczowych z  gliceryną  nazywane  są  tłuszczami.   Hybrydyzacja- tw hipotetycznych mieszanych  orbital  elektronów  atomu w  cząsteczce  związku chemicznego  (rodzaj „orbitali cząsteczkowych”) z  pojedynczych „orbitali  atomowych”  przez  liniową kombinację  odpowiednich  funkcji falowych  (zob. przybliżone metody rozwiązywania  równania  Schrödingera) . Wynikiem obliczeń są „funkcje mieszane” opisujące  prawdopodobne położenie poszczególnyc h elektronów walencyjnych  w  cząsteczce (orbitale zhybrydyzowane, hybrydy). Wyznaczenie hybryd orbitali  elektronów walencyjnych pozwala określać możliwości tworzenia wiązań  zlokalizowanych i wyznaczać kierunki  wiązań sigma   w przestrzeni  (teoretyczna podstawa  stereochemii) .Ukierunkowane wiązania  sigma  powstają  z udziałem elektronów zajmujących takie orbitale zhybrydyzowane, których  wzajemne położenie gwarantuje maksymalne nakładanie się orbitali wiążących  par elektronowych  i najmniejsze wzajemne nakładanie się  orbitali  antywiążących  (minimum  energii  cząsteczki i największa trwałość). Orbitale  wiązań wielokrotnych,  np.  Pi,  delta  (w tym orbitale  sprzężonych wiązań  ... zobacz całą notatkę